Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Ικανοποίηση εμπορικών συλλόγων για την πετρελαιοκίνηση

Την ικανοποίησή της για την άρση απαγόρευσης της κυκλοφορίας των πετρελαιοκίνητων οχημάτων στην Αττική εξέφρασε η Ομοσπονδία Εμπορικών Συλλόγων Αττικής,

Παγώνουν οι επιδοτήσεις των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

Το πράσινο φως, από τον επικεφαλής της ομάδας κρούσης, Χόρστ Ράιχενμπαχ, περιμένουν οι υπηρεσίες του Υπουργείου Ανάπτυξης, για να ξεκινήσουν και πάλι να τρέχουν τα προγράμματα επιδότησης των μικρομεσαίων. Πρέπει να αναθεωρηθούν και να εγκριθούν από τους ξένους εμπειρογνώμονες που έχουν εγκατασταθεί σε όλα τα υπουργεία.

Πολλοί επιχειρηματίες μάλιστα, που έχουν εντάξει τα σχέδιά τους στον αναπτυξιακό νόμο, καταγγέλλουν ότι έχουν παγώσει και οι ενισχύσεις μέσω του αναπτυξιακού νόμου μέχρι να ολοκληρωθεί ο έλεγχος του προγράμματος από την ομάδα κρούσης. Επί τις ουσίας όμως οι επιχειρηματίες θεωρούν ότι πίσω από τον πάγωμα των εκταμιεύσεων κρύβεται ή άτυπη στάση πληρωμών που έχει κηρύξει το Δημόσιο μέχρι να εκταμιευτεί η πολυπόθητη 6η δόση του δανείου από την Τρόικα.

Οι επιχειρήσεις μέσω του ΣΕΒ έχουν καταθέσει υπόμνημα στα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης και αναφέρουν ότι οι οργανωμένες επιχειρήσεις:

- Είναι αυτές που συνεισφέρουν τα 2/3 του φόρου εισοδήματος (χώρια οι έκτακτες εισφορές κάθε τύπου)

- Είναι αυτές όπου οι εργαζόμενοί τους πληρώνουν σχεδόν το 90% του Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών

- Είναι αυτές που απασχολούν το 48% των μισθωτών, (χωρίς να έχουν αδήλωτη εργασία), αλλά καταβάλλουν το 55% των εισφορών στο ΙΚΑ

- Είναι αυτές που στρέφονται προς τις εξαγωγές, απαραίτητες σήμερα για βελτίωση των οικονομικών μεγεθών μας αλλά και για να δείξουμε τη βιωσιμότητα της οικονομίας μας στους ξένους πιστωτές μας.

- Είναι αυτές που πρώτες αξιοποιούν τις όποιες επενδυτικές ευκαιρίες παρουσιάζονται, μόνες ή σε συνεργασία με ξένους επενδυτές.

Οι επιχειρηματίες καταλήγουν στο ότι τα φορολογικά μέτρα πάσης μορφής έχουν εξαντλήσει τη φοροδοτική ικανότητα σχεδόν όλων των επιχειρήσεων. Γι' αυτό και τα εισπρακτικά μέτρα δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν τα αναμενόμενα –ούτε και τώρα.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Ο ΜΑΝΑΤΖΕΡ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΩΣΑΣ ΕΛΙΤ

ΜΕΛΗ ΤΗΣ TRILATERAL COMMISSION ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ, Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΑΡΙΟ ΜΟΝΤΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Ο μάνατζερ της κυβερνώσας ελίτ

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος δεν είναι «επαρχιώτης στην Ομόνοια», όπως θα βόλευε ένας τέτοιων χαρακτηριστικών πρωθυπουργός «ορισμένου χρόνου». Ανήκει στην κυβερνώσα ελίτ, έχει εκπαιδευτεί απ' αυτήν, όλη του η καριέρα είναι δρομολογημένη και πειθαρχημένη στα κέντρα που μεριμνούν ώστε μια παγκόσμια οικονομική δύναμη να υπαγορεύει στην πολιτική.

Μπήκε σε κάθε σπίτι Τα καρτέλ, οι πολυεθνικές, οι τράπεζες κ.ά., μέσα από τα think tank που διαθέτουν, διαλέγουν και τους ανθρώπους που τους εκπροσωπούν στα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων. Διαλέγουν τους managers από τη μια, ενώ από την άλλη «κατασκευάζουν» πολιτικούς.

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, πρωθυπουργός-διασώστης της χώρας, με τη συμφωνία όλων, πλην της Αριστεράς, ανήκει στην παγκόσμια κυβερνώσα ελίτ. Εδώ και χρόνια είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission) που «φτιάχνει» παγκόσμιους ηγέτες, προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα του καπιταλισμού, τώρα με όρους παγκοσμιοποίησης. Η Tri- lateral από τα δημοσιευμένα ντοκουμέντα της πασχίζει να διαχειριστεί την πολιτική σταθερότητα, χωρίς υπερβολική δημοκρατία, υπεραμύνεται της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, ασφαλώς δεν είναι συνωμοσία, αλλά αιχμή του δόρατος του παγκόσμιου κεφαλαίου, που αποδέχεται μόνο την «υπαλληλοποιημένη πολιτική» ή τους εκπαιδευμένους απ' αυτήν τεχνοκράτες.

Χθες, ένα μέλος της Trilateral ανέλαβε τα ηνία στην κυβέρνηση των Αθηνών. Εχει προηγηθεί επιτήρηση και επέλαση του ΔΝΤ, της ΕΚΤ κ.ά., ενώ αυτό που έπεται -σίγουρα- δεν είναι ο θρίαμβος της πολιτικής.

Χθες, επίσης, στη γειτονική Ιταλία, που δοκιμάζεται μέσα από μια παρόμοια με τη δική μας πολιορκία των δανειστών και των spreads, γνωστοποιήθηκε ότι μεταβατικός πρωθυπουργός μετά την παραίτηση Μπερλουσκόνι θα αναλάβει ο Mario Monti.

Πρόκειται για ακόμα ένα μέλος τής Trilateral, που μάλιστα ηγείται και του ευρωπαϊκού σκέλους της (προεδρεύει). Προφανώς η Trilateral στην αναμπουμπούλα χαίρεται και «επεμβαίνει».

Πάντως, ο κ. Λ. Παπαδήμος δεσπόζει στη λίστα των μελών της Τριμερούς, αυτού του κλειστού προπυργίου του καπιταλισμού, και στην ιστοσελίδα εμφανίζεται προβεβλημένο, από τις 21 Οκτωβρίου 2011, δημοσίευμα των «Financial Times» «by Loucas Papademos».

Λίστα εκλεκτών

Το όνομα του κ. Παπαδήμου συγκαταλέγεται στη λίστα των εκλεκτών της Τριμερούς, που δεν είναι κοσμική, όπως η λέσχη Bilderberg, και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: κεντρικούς τραπεζίτες, επιτρόπους, μεγαλοστελέχη των Βρυξελλών, πρόσωπα-κλειδιά τραπεζών και ασφαλιστικών ομίλων, βιομηχάνους, διπλωμάτες, πανεπιστημιακούς, «Αθανάτους», στελέχη εταιρειών οπλικών συστημάτων, πρώην υπουργούς, ΝΑΤΟϊκούς, συστημικούς εκδότες και δημοσιογράφους. Από την Ελλάδα έτερα μέλη της Τριμερούς εμφανίζονται να είναι ο Παναγής Βουρλούμης (τέως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ και νυν μέλος του Δ.Σ. της «Καθημερινής»), ο τέως πρόεδρος του ΣΕΒ, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, ο διευθυντής τής «Καθημερινής» Αλέξης Παπαχελάς (παρίσταται και στις συνεδριάσεις της Bilderberg) και ο πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου.

Παλαιότερα, σε συνθέσεις της Τριμερούς εμφανιζόταν ο καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης (ΕΛΙΑΜΕΠ) και ο διατελέσας και πρόεδρος του ΣΕΒ Στέλιος Αργυρός.

Κλίντον, Μπους και Κάρτερ ήταν μέλη της Τριμερούς, που συστήθηκε το 1973 από επίλεκτους του συστήματος, με στόχο να προετοιμάσει πολιτικές και ηγέτες για την παγκοσμιοποίηση που θα σφράγιζαν ιδιώτες από χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας αρχικά, που έγινε ομάδα Ασίας μετά.

Οι οικογένειες Ροκφέλερ και Ρότσιλντ εξακολουθούν να βάζουν τη σφραγίδα τους στην Τριμερή, με τους Ουμπέρτο Ανιέλι, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, Μινόρου Μακιχάρα, Σάιρους Βανς, Γουόρεν Κρίστοφερ κ.ά. να διαδραματίζουν τους ρόλους που τους αναλογούν για το συντονισμό των κέντρων πολιτικής, νομισματικής και διανοητικής ισχύος στην υπηρεσία του αναβαπτισμένου καπιταλισμού.

Ο κ. Λ. Παπαδήμος, εν κατακλείδι, ούτε φτωχοδιάβολος είναι ούτε ποτέ αναμείχθηκε με την εγχώρια διαπλοκή, που τόσο πολύ νοιάστηκε για τον ορισμό του ως πρωθυπουργού. Επέλεξε να είναι μάνατζερ της κυβερνώσας ελίτ, τώρα και με πολιτικό ρόλο στον τόπο του, επιβεβλημένος ίσως και μοιραίος πρώτα γι' αυτούς που συναίνεσαν για το διορισμό του. *

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Digital Marketing: Γέφυρες επικοινωνίας με την «ψηφιακή γενιά»

  Γράφει ο Κωνσταντίνος Δρ. Κλήμης 
Το Ψηφιακό Μάρκετινγκ αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο επικοινωνίας και δημιουργίας σχέσεων με την πελατεία, και κυρίως με τις νεότερες γενιές. Οι τράπεζες έχουν αρχίσει διστακτικά μεν, αλλά σταδιακά να αξιοποιούν τα καινούργια εργαλεία στο μίγμα της μέρκετινγκ στρατηγικής τους.
Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εξηγήσει τι είναι αυτό που προσφέρει το ψηφιακό μάρκετινγκ, σε ποιους, με ποιους τρόπους και να ανιχνεύσει τέλος κατά πόσο οι Τράπεζες έχουν ενσωματώσει τέτοιες πρακτικές στο επικοινωνιακό και προωθητικό τους μίγμα. Στις σημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις που προσπαθούν να αντεπεξέλθουν σε ένα δυσμενές μακροοικονομικό περιβάλλον με φθίνουσα ζήτηση, προστίθεται ο εντονότατος ανταγωνισμός και μια αυξανόμενη «δυσπιστία και κυνικότητα» των πελατών απέναντι στις επιχειρήσεις και στις προσπάθειες προσέλκυσής τους.

Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία (Kotler-Keller p. 124-136), οι σύγχρονοι πελάτες εμφανίζονται περισσότερο ενημερωμένοι και καταρτισμένοι, έχουν άμεση πληροφόρηση και δυνατότητα σύγκρισης των επιλογών τους, λιγότερο πιστοί στις μάρκες, και αρκετά κυνικοί και αδιάφοροι απέναντι στις διαφημιστικές καμπάνιες που προσπαθούν να τους προσελκύσουν.

Ειδικότερα οι «νέοι», αποτελούν μια αναπτυσσόμενη κατηγορία πελατών, οι οποίοι απορρίπτουν την κλασσική προσέγγιση της διαφήμισης, που τους θέλει παθητικούς δέκτες μηνυμάτων και επιδιώκουν έναν πιο ενεργό ρόλο, είτε ως συνδιαμορφωτές του «διαφημιστικού μηνύματος», είτε ως συμμετέχοντες με ένα διαδραστικό τρόπο στη διαμόρφωση της σχέσης τους με τις επιχειρήσεις που τελικά επιλέγουν.

Με βάση τα παραπάνω γίνεται εμφανές ότι οι επιχειρήσεις, μέσω των ψηφιακών μέσων και των αντίστοιχων μεθόδων μάρκετινγκ, απευθύνονται κυρίως στις πελατειακές ομάδες των «νέων» και των «τεχνολογικά εξοικειωμένων», και τους παρέχουν τη δυνατότητα να αλληλεπιδρούν, να συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση της συνολικής εμπειρίας τους ως πελάτες με έναν τρόπο που αυξάνει το επίπεδο της ικανοποίησής τους και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας υγιούς και διαχρονικής σχέσης μαζί τους.

Τα πλεονεκτήματα αυτά φαίνεται ότι έχουν γίνει αντιληπτά από τις εταιρείες καταναλωτικών αγαθών, κυρίως σε Αμερική, Ιαπωνία και Ευρώπη αλλά πρόσφατα παρατηρείται σχετική δραστηριοποίηση και στην Ελλάδα. Εχει αξία, λοιπόν, να εξετασθεί εάν υπάρχουν και κάποια ενδιαφέροντα μαθήματα για τις ελληνικές επιχειρήσεις και ειδικότερα για τον Τραπεζικό Κλάδο.Οι Τράπεζες και η σχέση τους με το ψηφιακό μάρκετινγκ
Για πολλά χρόνια οι Τράπεζες έχουν επενδύσει σε συστήματα CRM (customer relationship management), καθώς σύμφωνα με τους Krasnikov, Jaychandran, Kumar, 2009, αυτό συνδέεται με στρατηγικά πλεονεκτήματα, όπως η αύξηση της ικανοποίησης και της αφοσίωσης του πελάτη, η βελτίωση της ανταπόκρισης σε σταυροειδείς πωλήσεις και η μεταφορά από στόμα-σε-στόμα θετικών ειδήσεων για την εταιρεία κα τα προϊόντα της.

Ειδικότερα στις Τράπεζες, σύμφωνα με τους Defelice and Britt, 2005, η επένδυση στα συστήματα CRM επιτρέπει την ανάπτυξη προσωποποιημένων και άμεσων ενεργειών προώθησης που στοχεύουν συγκεκριμένες κατηγορίες πελατών, με τις οποίες η ανάπτυξη εναλλακτικών ψηφιακών καναλιών επικοινωνίας φαίνεται να ενδυναμώνει περαιτέρω τις σχέσεις, πράγμα ιδιαίτερα επιθυμητό σε δύσκολους καιρούς.

Σήμερα, λοιπόν, μπορεί η οικονομική συγκυρία να μην ευνοεί την ενασχόληση των Τραπεζών με θέματα άλλα πέρα από τα σημαντικά ζητήματα της εξασφάλισης ρευστότητας, κεφαλαιακής επάρκειας και αυστηρού ελέγχου των επισφαλειών τους, όμως αναμφισβήτητα το ψηφιακό μάρκετινγκ αποτελεί ένα αξιόλογο εργαλείο για την ανάπτυξη στενότερων σχέσεων με την πελατεία τους, τη διατήρηση των μεριδίων τους και γενικότερα της προστασίας τους από τον έντονο ενδοτραπεζικό και εξωτραπεζικό ανταγωνισμό.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί εδώ ότι παρά το «σοβαρό» τους προφίλ, οι Τράπεζες έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι «ψηφιακοί πελάτες» είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία με δικούς της κώδικες επικοινωνίας, σταδιακά αυξανόμενη και πλήρως εξοικειωμένη με την ψηφιακή τεχνολογία, την οποία οι Τράπεζες θα πρέπει σταδιακά να ενσωματώσουν στο μίγμα μάρκετινγκ. Σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Pew Internet Research (Gross, 2009), το 37% των παιδιών ηλικίας 12-14 δηλώνουν πως έχουν ηλεκτρονικό προφίλ, το 61% των εφήβων ηλικίας 12-17 κάνουν χρήση των κοινωνικών δικτύων (social networks), με το 42% από αυτά σε καθημερινή βάση.

Σταδιακά, λοιπόν, και σε βάθος χρόνου, που εξαρτάται από το βαθμό ανάπτυξης της κάθε κοινωνίας, οι Τράπεζες θα βρεθούν σε ένα περιβάλλον με πολύ καλά ενημερωμένους πελάτες που έχουν συνηθίσει να επικοινωνούν, να αναζητούν πληροφόρηση και να μοιράζονται τις εμπειρίες τους ηλεκτρονικά μέσω των blogs και των social networks και τους οποίους θα πρέπει να εξυπηρετούν με τον τρόπο που αυτοί επιθυμούν. Επομένως, οι τράπεζες θα πρέπει να προετοιμασθούν και αυτές και να εντάξουν την ψηφιακή τεχνολογία Web 2.0 στο προσφερόμενο μίγμα μάρκετινγκ προκειμένου να προσελκύσουν νέα τμήματα πελατείας αλλά και να μην αποξενωθούν από αυτά που ήδη έχουν πηδήσει στο τρένο της ψηφιακής επικοινωνίας.Οι πρωτοπόροι
Είναι λογικό να περιμένει κανείς ότι οι Τράπεζες επιδεικνύουν διαφορετικούς βαθμούς ενσωμάτωσης των ψηφιακών μεθόδων στο μίγμα μάρκετινγκ και ότι και εδώ θα βρίσκει εφαρμογή ο κανόνας των λίγων και καινοτόμων επιχειρήσεων, οι οποίες ήδη εφαρμόζουν εδώ και καιρό πληθώρα ψηφιακών μεθόδων, ενώ σιγά-σιγά ακολουθούν οι υπόλοιπες. Τράπεζες όπως οι Wells Fargo, JP Morgan Chase, ING Direct, Rabopus (Rabobank), Community First Credit Union και Bank of America (BofA) είναι μόνο λίγες από τις Τράπεζες που έχουν επενδύσει πριν από μια 3ετία τουλάχιστον, στα social media και στις άλλες μορφές ψηφιακής επικοινωνίας (π.χ. blogs, online communities).

Για παράδειγμα ,η Wells Fargo η οποία είναι από τους πρωτοπόρους έχει καταγράψει τις εξής «πρωτιές»:
• πρώτη Τράπεζα που λειτούργησε blog γενικά και blog για φοιτητικά και επιχειρηματικά δάνεια
• πρώτη Τράπεζα με παρουσία στο MySpace (Stage Coach Island game), όπου παιζόταν το σχετικό διαδικτυακό παιχνίδι και είχε δικό της avatar persona (εικονική πραγματικότητα)
• πρώτη Τράπεζα με παρουσία στον εικονικό κόσμο του Second Life (δεύτερη ζωή)
• πρώτη Τράπεζα με θεσπισμένη θέση VP Social Media (Αντιπρόεδρος Κοινωνικών Μέσων).

Τα παραπάνω καταδεικνύουν την αφοσίωση και σοβαρότητα που επιδεικνύει η συγκεκριμένη Τράπεζα, μια από τις μεγαλύτερες στην Αμερική, και η οποία ήδη από το 2006 άρχισε τις συστηματικές προσπάθειες σύνδεσης με την ψηφιακή της πελατεία. Πιο συγκεκριμένα, είχε δημιουργήσει το πρώτο της blog «Guided by History» το 2006, με την ευκαιρία των 100 χρόνων από τον ιστορικό σεισμό του Σαν Φραντσίσκο (έδρα της Wells Fargo) και με αυτόν τον τρόπο το γεγονός κέρδισε μεγάλη δημοσιότητα. Το 2ο blog (Student LoanDown) απευθύνεται στην πελατειακή ομάδα των φοιτητών και περιλαμβάνει ανταλλαγή εμπειριών, πληροφόρηση σχετικά με ύψος διδάκτρων, ευκαιρίες χρηματοδότησης και υποτροφιών και άλλα θέματα φοιτητικού ενδιαφέροντος.

Η JP Morgan Chase & Co. χρησιμοποιεί το Facebook, μια παγκόσμια δεξαμενή από τουλάχιστον 5 εκατομμύρια φοιτητές, για να προωθήσει την πιστωτική της κάρτα που απευθύνεται σε φοιτητές. Η ING Direct, γνωστή για τους ηλεκτρονικούς αποταμιευτικούς της λογαριασμούς, χρησιμοποίησε το Internet, δημιουργώντας ένα εξειδικευμένο site που απευθύνεται σε πιθανούς αγοραστές σπιτιών με χιουμοριστικά video clips που κυκλοφορούν στο YouTube.

Ακόμα και πιο συντηρητικές Τράπεζες, όπως η Deutsche Bank έχουν αρχίσει εδώ και κάποια χρόνια τις απόπειρες να ενσωματώσουν τα νέα ψηφιακά κανάλια επικοινωνίας χρησιμοποιώντας αρχικά μικρά videos για να εξοικειώσουν την ψηφιακή πελατεία της στα διάφορα υπολογιστικά εργαλεία (π.χ. επενδυτικά, χρηματοδοτικά, κ.α.).

Σήμερα, βέβαια, αυτές οι πρωτοπόρες Τράπεζες αλλά και αυτές που σιγά-σιγά τις ακολούθησαν, έχουν επενδύσει σημαντικά σε αυτές τις ψηφιακές μεθόδους επικοινωνίας και ιδιαίτερα στα social media (κοινωνικά μέσα) με προεξάρχοντα τα blogs και τις online communities (ηλεκτρονικές κοινότητες).

Σύμφωνα με τα στοιχεία ερευνών ειδικών, όπως ο Joe Cothrel, Αντιπρόεδρος ερευνών της εταιρείας Participate και ο γκουρού των online communities Bill Johnson, προκύπτουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα στατιστικά ευρήματα από έγκυρες δημοσιευμένες, εταιρικές και μη, πηγές.

Ειδικότερα αναφέρονται τα παρακάτω, που εξηγούν και το λόγο για τον οποίο και οι Τράπεζες στρέφουν σταδιακά το ενδιαφέρον τους και προς αυτήν την κατεύθυνση (δημιουργία ηλεκτρονικών κοινοτήτων):
• Οι χρήστες των «communities-κοινοτήτων» παραμένουν πελάτες για 50% περισσότερο χρόνο, από τους μη χρήστες (AT&T, 2002).
• Οι χρήστες των «communities» ξοδεύουν 54% περισσότερο από τους μη χρήστες (EBay, 2006).
• 43% των θεμάτων υποστήριξης πελατείας έχουν αντιμετωπισθεί μέσω των «υποστηρικτικών φόρουμ-κοινοτήτων» (Cisco, 2004).
• Το κόστος της εξυπηρέτησης και στήριξης των πελατών, ανά περίπτωση, είναι κατά μέσο όρο ακριβότερο κατά 87% από την εξυπηρέτηση μέσω ηλεκτρονικών φόρουμ και κοινοτήτων (ASP, 2002).
• Το κόστος εξυπηρέτησης ανά πελάτη είναι κατά μέσο όρο 12$ για την περίπτωση του τηλεφωνικού κέντρου, ενώ μέσω ηλεκτρονικών καναλιών πέφτει στα 0,25$ (Forrester, 2006).
• 56% των μελών των ηλεκτρονικών κοινοτήτων, συνδέονται τουλάχιστον 1 φορά την ημέρα (Annenberg, 2007).
• Οι πελάτες μεταφέρουν θετικές εμπειρίες και απόψεις μέσω των φόρουμ, δύο φορές πιο συχνά απ’ ότι μέσω τηλεφώνου ή email (Jupiter, 2006).
Συμπεράσματα
Σύμφωνα με την έρευνά μας, ο χώρος των Τραπεζών ήταν πιο διστακτικός, σε σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις καταναλωτικών αγαθών (π.χ. Nike, Starbucks, Sony), και είναι κυρίως οι μεγάλες αμερικάνικες και ευρωπαϊκές Τράπεζες που υπήρξαν πρωτοπόρες. Αυτές ενσωμάτωσαν πρώτες μεθόδους ψηφιακού μάρκετινγκ, όπως blogs, online communities, παρουσία σε online games (π.χ. second life) και σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (social media).

Είναι, όμως, βέβαιο ότι και οι υπόλοιπες Τράπεζες, σιγά-σιγά, ακολουθούν αυτόν το δρόμο που θα δημιουργήσουν γέφυρες επικοινωνίας με τη νεότερη «ψηφιακή» γενιά, που είναι και η μελλοντική τους πελατεία, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα και τα σημαντικά πλεονεκτήματα που παρέχονται από άποψη κόστους διαφήμισης και εξυπηρέτησης πελατών.

ΠΗΓΕΣ
1. A. M. Muniz, Jr. and T.C. O’ Guinn (2001) Brand Community, Journal of Consumer Research, 27, p. 412-431.
2. Ph. Kotler, K. Keller, et al, Marketing Management, 1st Europ edition, 2009, p. 124-136).
3. Krasnikov, Alexander and Jayachandran, Satish and V.Kumar. "The Impact of Customer Relationship Management Implementation on Cost ad Profit Efficinces: Evidence from the U.S. Commercial Banking Industry". Journal of Marketing; Nov 2009, Vol.73 Issue 6, p61-76. Available at www.ebscohost.com.
4. Defelice, Alexandra and Phillip Britt. "Banking on Big Green". CRM Magazine; Nov 2005, Vol 9 Issue 11, p34-37. Available at www.ebscohost.com.
5. Gross Doug. "Social networks and kids: How young is too young?" CNN 20/12/2009, www.cnn.com./2009/TECH/11/02/Kids.social.networks/.

* Ο Δρ. Κωνσταντίνος Κλήμης είναι Eκτακτος Καθηγητής Μάρκετινγκ, Αμερικανικό Κολέγιο Θεσσαλονίκης (A.C.T) και Προϊστάμενος Μελετητής Μάρκετινγκ, Τομέας Μάρκετινγκ & Προώθησης Πωλήσεων Δ΄, Διεύθυνση Στρατηγικού Μάρκετινγκ & Επικοινωνίας Ομίλου Εθνικής Τράπεζας.

PL & Promotion: Στον μαγικό κόσμο του Μεσοπρόθεσμου

2 Νοεμβρίου 2011 | 12:59 Γράφει ο Νικόλας Παπαδημητρίου Topics: Τάσεις


Ο Έλληνας, που άλλοτε απεχθανόταν το «φτηνό», σήμερα το αναζητά ως σανίδι σωτηρίας, βλέποντας ξάφνου το βιοτικό του επίπεδο να γκρεμίζεται σ' ένα τοπίο δίχως μέλλον. Αλλά πιο είναι, τάχα, το μέλλον των private labels προϊόντων και των προγραμμάτων promotion των βιομηχανικών brands, που... αγαπούν τον Έλληνα; Μια ιστορία πάθους και οδύνης, βασισμένη σε πραγματικά στοιχεία της SymphonyIRI, που συγκλονίζει εαυτούς και αλλήλους...
Oι πωλήσεις του κλάδου στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του έτους εξελίσσονταν με ρυθμό 0,2%, σε σχέση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2010 (στοιχεία Symphony IRI, στα οποία δεν συνυπολογίζονται οι πωλήσεις της Lidl). Αν ληφθεί υπόψη ο βαθμός επίδρασης των αυξήσεων του ΦΠΑ στον τζίρο, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι πραγματικές πωλήσεις του κλάδου δεν πρέπει να υποχώρησαν περισσότερο από 2%, σε σχέση με πέρυσι.

Επίσης, στις ετήσιες απογραφές του συνόλου της κλαδικής αγοράς, που διενεργεί η Symphony IRI, δεν πιστοποιούνται διαχρονικά μεγάλες αλλαγές στον τζίρο και στην κατανομή του (αν, φυσικά, εξαιρέσει κανείς τις αναδιανομές μεταξύ μεγάλων, λόγω των στραπάτσων των Plus, Aldi, Dia και Ατλάντικ). Ούτε πιστοποιούνται αξιοσημείωτες μετατοπίσεις πωλήσεων από τους μικρομεσαίους προς τους μεγάλους της αγοράς. Βέβαια, ερευνώντας τα πράγματα ανά κατηγορία προϊόντων, η εικόνα ξεκαθαρίζει στα επιμέρους, λένε οι ερευνητές.

Επί παραδείγματι, οι πωλήσεις των ειδών περιπτέρου στα τρόφιμα-ποτά περνούν στα σούπερ μάρκετ,
ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται πια στις αυθόρμητες αγορές...

Γενικά τα στοιχεία αυτά δεν δίνουν την άσχημη εντύπωση που κυριαρχούσε πέρυσι, οι αλλαγές που περιγράφουν στον τζίρο είναι μάλλον ήπιου χαρακτήρα. Αλλά βαδίζοντας προς το τέλος της χρονιάς, το τοπίο αλλάζει άρδην.

PL: Αντίδοτο στο σοκ της κατάρρευσης
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Symphony IRI, το μερίδιο αγοράς των κλασικών σούπερ μάρκετ στα pl προϊόντα ήδη διπλασιάστηκε την τελευταία πενταετία. Ειδικότερα, το 2007 το εν λόγω μερίδιο σε αξία υπολογιζόταν γύρω στο 5,9% επί του συνόλου των πωλήσεων του κλάδου. Την επόμενη χρονιά έφτασε στο 7,3%, το 2009 στο 8,2%, πέρυσι στο 9,7% και στο πρώτο εξάμηνο της φετινής χρονιάς στο 11,4%. Είναι πρόδηλο ότι η ανάπτυξη της αγοράς των pl συνάπτεται με την εισοδηματική επιδείνωση των νοικοκυριών.

Το 2008, πρώτη χρονιά εκδήλωσης του δυσμενούς ψυχολογικού κλίματος λόγω της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, το μερίδιό τους εκτινάχθηκε αυξανόμενο λίγο κάτω από το 1/4 σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Την επόμενη χρονιά, εποχή κυριαρχίας του συνθήματος «Λεφτά υπάρχουν», οι ρυθμοί ανάπτυξης των πωλήσεων των pl κόπασαν κάπως, για να ενταθούν στο εξής, εφόσον η κοινή γνώμη εμπέδωσε επώδυνα ότι «δεν υπάρχει σάλιο», για να πλησιάσουν στο 40% την τελευταία διετία!

Το σημαντικό είναι πως, κατά τις εκτιμήσεις της Symphony IRI, αν συνυπολογιστούν οι πωλήσεις των discounters (σήμερα πλέον μόνο της Lidl) το συνολικό μερίδιο των PL διπλασιάζεται ή, με άλλα λόγια, στα 10 ευρώ με τα οποία σήμερα αγοράζονται FMCG προϊόντα τουλάχιστον τα 2 ευρώ πηγαίνουν σε αγορές pl!

Με το εξακολουθητικό ξετίναγμα του όποιου μικρο-πλεονάσματος των νοικοκυριών, συνεπεία της πολιτικής του Μεσοπρόθεσμου, και την πρωτοφανή διόγκωση της ανεργίας, το μερίδιο των «φθηνών» προϊόντων στην επόμενη διετία-τριετία ενδεχομένως θα διπλασιαστεί, ανατρέποντας τις προβλέψεις, βάσει των οποίων τα αντανακλαστικά της ζήτησης ακολουθούν πάντα με καθυστέρηση τα τεκταινόμενα στο οικονομικό περιβάλλον.

Είναι απλό το «γιατί»: δεν τίθεται ζήτημα αμφισβήτησης της βασιμότητας των μακροπρόθεσμων στατιστικών προβλέψεων, αλλά με εκτιμώμενη την ανεργία στο 26% ένα χρόνο αργότερα (στάθμιση ΙΓΜΕ ΓΕΣΕΕ), μόνο για συνθήκες οικονομίας πολέμου θα μιλούμε.

Σε καθεστώς χειρουργικής απίσχνανσης της ζήτησης είναι αναμενόμενη η (βίαιη) προσαρμογή των αντανακλαστικών των καταναλωτών, με κάποια χρονική καθυστέρηση έστω, αλλά όχι αναντίστοιχη του ρυθμού επιδείνωσης. Για να το πούμε αλλιώς: το σοκ της εισοδηματικής κατάρρευσης των νοικοκυριών δεν μπορεί να το διασκεδάσει η γοητεία των brands!

Εντέλει σήμερα το δράμα κάθε «προδοσίας» των προσδοκιών (καταναλωτών, επιχειρήσεων, αλλά και ερευνητικών εργαλείων διάγνωσης των τάσεων της ζήτησης) έγκειται στην πρωτοφανή πυκνότητα του χρόνου από άποψη διαδικασιών αποδόμησης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, αλλά και ανυπαρξίας εμπειριών από αντίστοιχες καταστάσεις του παρελθόντος, που θα μπορούσαν να προσφέρουν μια βάση συγκρίσεων.

Το καλαμπούρι...
Μπορεί, τάχα, τα βιομηχανικά brands να ελέγξουν την κατάσταση, καθηλώνοντας τις τιμές τους στα επίπεδα της «εσωτερικής υποτίμησης»; Κάτι τέτοιο μοιάζει με καλαμπούρι. Το «γιατί», επίσης απλό: Η «εσωτερική υποτίμηση», μετά τη νομοθετική άγρια περικοπή αποδοχών και δικαιωμάτων της εργασίας, επιχειρείται τώρα με τη βίαιη φορο-αφαίμαξη ανεξαρτήτως της εισοδηματικής κατάστασης καθενός.

Τούτο θα λειτουργήσει μεσοπρόθεσμα ως πολλαπλασιαστής στην ύφεση των πωλήσεων, αφού η αφαίρεση κατά μέσο όρο δύο ως πέντε μηνιαίων μισθών κατ’ έτος ανά νοικοκυριό, με τη μορφή των φορο-εισφορών, θα εκτραχύνει την υποκατανάλωση οδηγώντας αναπόφευκτα στη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, λόγω πτώσης των παραγγελιών της. Αλλά σενάρια υποχώρησης των τιμών σε καθεστώς υποχώρησης της παραγωγής δεν υφίστανται καν: αυτό θα σήμαινε «ξεπούλημα λόγω οριστικής διάλυσης».

Συνεπώς το δίλημμα, τουλάχιστον της μη πολυεθνικής βιομηχανίας, δεν είναι «ή αποκλιμάκωση των τιμών μου ή αύξηση του μεριδίου των PL εις βάρος μου», αλλά πιθανώς το «ή στρέφομαι στρατηγικά στην παραγωγή PL για τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ, προκειμένου να βγάζω τα έξοδά μου, ή μειώνονται οι παραγγελίες στα δικά μου brands μέχρι τελικής πτώσεως».


Συνεπώς, σε υψηλότερο βαθμό από κάθε προηγούμενη περίοδο το παιχνίδι του βιομηχανικού ανταγωνισμού στο εξής αναπόφευκτα θα παιχτεί, ιδιαίτερα για τις επιχειρήσεις που έχουν ασθενή ή καθόλου εξαγωγικό προσανατολισμό, στο πεδίο της ελκυστικότητας της φασόν παραγωγής τους για λογαριασμό των μαζικών πελατών τους.

Promotion: Κράτα με να σε κρατώ
Τα τελευταία χρόνια πολλές κατηγορίες προϊόντων και πλείστες μάρκες κινούνται επειδή τις στηρίζουν τα προγράμματα προσφορών. Είτε ομολογείται είτε όχι, οι προωθήσεις από εργαλείο του μάρκετινγκ για την κατά περίπτωση τόνωση των πωλήσεων, έχει μετατραπεί σε εργαλείο μόνιμης στήριξης του τζίρου και κυρίως των μεριδίων αγοράς, ιδιαίτερα σε ορισμένες προϊοντικές κατηγορίες.

Μια ματιά στον πίνακα στοιχείων της Symphony IRI που παρουσιάζουμε, σχετικά με την εξέλιξη των πωλήσεων των υπό προσφορά προϊόντων ως αξία (%) επί του συνόλου των πωλήσεων των σούπερ μάρκετ στα συγκρινόμενα επτάμηνα Ιανουαρίου-Ιουλίου του 2010 και του 2011, δίνει μια πρώτη εποπτική θέαση ανά γεωγραφική περιοχή της χώρας για το ειδικό βάρος του promotion στο καλάθι αγορών.

Πίνακας: Πωλήσεις προϊόντων σε προσφορά σε αξία (%) επί του συνόλου των πωλήσεων στα σούπερ μάρκετ

Περιοχή Ιανουάριος-Ιούλιος 2010 Ιανουάριος-Ιούλιος 2011
Αθήνα 11% 12%
Κέντρο 13% 16%
Κρήτη 14% 17%
Βορράς* 15% 18%
Πελοπόννησος 12% 15%
Θεσσαλονίκη 19% 23%
Θεσσαλονίκη και Βορράς 17% 20%
Σύνολο Ελλάδας 13% 15%
• Νομοί Γρεβενών, Δράμας, Έβρου, Ημαθίας, Καβάλας, Καστοριάς, Κιλκίς, Κοζάνης, Ξάνθης, Πέλλης, Πιερίας, Ροδόπης, Σερρών, Φλωρίνης, Χαλκιδικής.

Πηγή: Symphony IRI

Εν πρώτοις είναι φανερή η απόδοση των προωθήσεων στις περισσότερο χειμαζόμενες από την ανεργία περιοχές της χώρας, με πρώτες της Β. Ελλάδας. Για παράδειγμα, στη Θεσσαλονίκη περίπου με το 1/4 των δαπανών του νοικοκυριού για είδη σούπερ μάρκετ αγοράζονται προϊόντα σε προσφορά.

Έχοντας κατά νου τη γενική εκτίμηση ότι περίπου το 20% των δαπανών του νοικοκυριού διατίθεται για προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας και προσθέτοντας σε αυτό ακόμα ένα 15%, που είναι ο σταθμισμένος γενικός μέσος όρος των πωλήσεων προϊόντων σε προσφορά, αντιλαμβανόμαστε ότι ήδη περισσότερο από το 1/3 των συνολικών καταναλωτικών δαπανών του νοικοκυριού σήμερα διατίθενται για προϊόντα σε τιμή ευκαιρίας. Η σχετική τάση, μάλιστα, έχει έντονα ανοδική ροπή.
Δεν χρήζει καν σχολιασμού η ανατροπή του ελληνικού καταναλωτικού προτύπου, πράγμα που, άλλωστε, ενισχύει την επιχειρηματολογία μας για τη δυναμική διπλασιασμού του μεριδίου των pl.

Εκείνο, όμως, που δημιουργεί έντονο προβληματισμό είναι το κατά πόσο οι προμηθευτές θα αντέξουν να επεκτείνουν τα προγράμματα προσφορών τους, προκειμένου να αντισταθμίζεται η πτώση των πωλήσεων και να συγκρατούνται τα μερίδια αγοράς τους. Το ερώτημα τίθεται από διπλή σκοπιά.Brands-θύματα της υποκατανάλωσης
Η πρώτη σκοπιά σχετίζεται με την ποσοτική διάσταση κι όχι με την ποιοτική απόδοση του λιανεμπορικού ραφιού: όντως, και μόνο το ποσοστό ως αξία πωλήσεων των υπό προώθηση προϊόντων δεν μας λέει σχεδόν τίποτα για το «πόσα» εντέλει είναι αυτά στο σύνολο των προϊόντων. Ο αριθμός τους ως γνωστόν είναι υπερμεγέθης, τουλάχιστον σε σχέση με το μερίδιο των πωλήσεών τους.

Το πρόβλημα, γενικά μιλώντας, αφορά κυρίως στα δευτερεύουσας ανάγκης είδη, δηλαδή αυτά που αφαιρούνται αυτόματα από τη λίστα ονείων του νοικοκυριού άπαξ κι η ένδεια των νοικοκυραίων επιβάλλει περικοπές αγορών. Από αυτήν την άποψη ο ανταγωνισμός των ευάλωτων στην κρίση προϊόντων στο εγγύς μέλλον θα διεξαχθεί με συνοπτικές διαδικασίες, εφόσον το ράφι τώρα αδυνατεί να σηκώνει περισσότερα από τα βέλτιστης κυκλοφοριακής ταχύτητας προϊόντα. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για τα περισσότερα βιομηχανικά brands, που βάλλονται ευθέως από τα προϊόντα φίρμας λιανεμπορίου.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι θέμα χρόνου η οριστική περιθωριοποίηση όσων brands, στοιχισμένων πίσω από τους leaders ανά προϊοντική κατηγορία, ενίσχυαν άλλοτε τον πλουραλισμό επιλογών του καταναλωτή, κολακεύοντάς τον. Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, το κωδικολόγιο του ραφιού είναι αναπόφευκτο ότι θα ελαττωθεί.

Συνεπώς το κέντρο βάρος της συζήτησης, όσο και να το αρνούνται οι βιομηχανικοί προμηθευτές, μετατοπίζεται αργά-αργά από τις αξίες της μάρκετινγκ διαχείρισης των brands, στις αξίες χρήσης τους για το μέσο νοικοκυριό που βρίσκεται σε κρίση. Για να το πούμε αλλιώς: Η ιστορία των έντονων και επαναλαμβανόμενων προωθήσεων δεν έχει μέλλον όχι απλώς γιατί κατ' αυτόν τον τρόπο απαξιώνονται οι μάρκες, πράγμα οπωσδήποτε ορθό, αλλά κυρίως γιατί πολλές από αυτές γίνονται θύματα της υποκατανάλωσης!

Το ράφι, φυσικά, δεν θα πάψει να φιλοξενεί brands-εκπροσώπους της κάθε προϊοντικής κατηγορίας, έστω κι αν τώρα αγοράζονται με μεγαλύτερη φειδώ. Και ποιοι θα είναι αυτοί; Μα όσοι αντέξουν μέχρι το τέλος να πλειοδοτούν στον ανταγωνισμό προσφορών για τη διατήρηση των μεριδίων τους (θυμηθείτε τη συνθήκη των στοιχημάτων στις ιπποδρομίες: κερδίζει αυτός που ποντάρει τα περισσότερα!). Ποιος νοιάζεται αν το παρα-κύριε ελέησον στο promotion ροκανίζει τις αξίες της μάρκας, όταν έχει την (εν πολλοίς οικονομική) αντοχή να ξελιγώσει τους ανταγωνιστές του, ώστε να μείνει η δική του μάρκα κύριος του ραφιού;

Φτου κι απ' την αρχή
Η δεύτερη σκοπιά του ερωτήματος, από την οποία εντείνονται οι προβληματισμοί για την πρώτη, σχετίζεται με το τι μέλλει γενέσθαι στη (βάσιμη) πιθανότητα μιας ελεγχόμενης χρεοκοπίας της χώρας, οπότε εκ των πραγμάτων (και χωρίς την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όπως ζητά η τρόικα) τα εισοδήματα θα καταρρεύσουν και για όσους ακόμα εργάζονται, είτε γιατί αλλιώς δεν θα βγαίνουν οι εργοδότες τους είτε γιατί το Δημόσιο θα κηρύξει εσωτερική στάση πληρωμών είτε γιατί κάθε εργαζόμενος θα ταΐζει περισσότερα άνεργα στόματα, είτε για όλα αυτά μαζί (διάολε, δεν κινδυνολογούμε!)...

Η θεσμοποίηση των προσφορών ως σταθερού ιμάντα διενέργειας των πωλήσεων δεν μπορούσε παρά να έχει πρόσκαιρο χαρακτήρα, ο οποίος απηχεί, ενδεχομένως και σήμερα ακόμα, μια στάση αναμονής των επιχειρήσεων. Όμως, η απηνής φορολόγηση, σε συνδυασμό με την ισοπέδωση του δημοσιοϋπαλληλικού εισοδήματος, που υπήρξε για χρόνια η ισχυρότερη σταθερά προγραμματισμού των καταναλωτικών αγορών, δείχνουν ότι τα περιθώρια αναμονής τελείωσαν.

Όποιος το αντέχει από την εγχώρια βιομηχανία δεν έχει άλλη λύση από το να ρίξει όσο μπορεί γρηγορότερα τις τιμές του και να βγει να το φωνάξει δυνατά: «Εγώ, φίλε καταναλωτή, σου πουλάω μια καλή μάρκα φθηνά ανά μονάδα εμπορεύματος. Σύγκρινέ τη με τις άλλες που σου προτείνονται σε προσφορά και δοκίμασέ την. Το αξίζω!». Αλλά «μπορεί, τάχα, τα βιομηχανικά brands να ελέγξουν την κατάσταση, καθηλώνοντας τις τιμές τους στα επίπεδα της “εσωτερικής υποτίμησης”; Κάτι τέτοιο μοιάζει με καλαμπούρι...» και φτου κι απ' την αρχή...

Πανόραμα των Ελληνικών Σούπερ Μάρκετ 2011: Άνοδος πωλήσεων 0,92% για τους 10 μεγάλους ομίλους

2 Νοεμβρίου 2011 | 12:32 Γράφει ο Λευτέρης Κιοσές Topics: Αγορά,Έρευνα


Πανόραμα των Ελληνικών Σούπερ Μάρκετ 2011

Παρά τις αντιξοότητες της ελληνικής αγοράς του 2010, λόγω της γνωστής οικονομικής κατάστασης της χώρας και του μνημονίου, για άλλη μία χρήση ο κύκλος εργασιών των 10 μεγαλύτερων ομίλων και εταιρειών του δείγματος κατέγραψε αύξηση κατά 0,92% ή 73,3 εκατ. ευρώ, μεγαλύτερη σε ποσοστό από την αύξηση του συνόλου των 74 επιχειρήσεων που αποτελούν το δείγμα της φετινής ετήσιας έκδοσης «Πανόραμα των Ελληνικών Σούπερ Μάρκετ 2011».

Oδηγός σε αυτήν την άνοδο ήταν ο όμιλος Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος, με αύξηση των πωλήσεών του κατά 6,88% (επιπλέον 101,3 εκατ. ευρώ) φτάνοντας τις πωλήσεις του στα 1,57 δισ. ευρώ.

Αντίθετα, η εταιρεία Καρφούρ Μαρινόπουλος εμφάνισε σημαντική μείωση των πωλήσεών της κατά 58,98 εκατ. ευρώ (σημειώνεται ότι δεν δημοσιεύει ενοποιημένο ισολογισμό). Αν και η απώλεια αυτών των πωλήσεων είναι σημαντική, η Καρφούρ Μαρινόπουλος κατάφερε συνολικά να περιορίσει τις απώλειές της με την εξαγορά της Dia Hellas. H Dia, λόγω και της εξαγοράς της, εμφάνισε, επίσης, αρκετά μειωμένο κύκλο εργασιών κατά 14,70% ή 54,96 εκατ. ευρώ. Αν εξαιρεθούν οι δύο αυτές εταιρείες από τον υπολογισμό της εξέλιξης των πωλήσεων, λόγω των έντονα αρνητικών αποτελεσμάτων τους, τότε οι υπόλοιποι 8 όμιλοι και εταιρείες εμφανίζουν αύξηση πωλήσεων κατά 3,31% (επιπλέον 187,24 εκατ. ευρώ).

Υπόμνημα: Τύποι ισολογισμών, βάσει των οποίων γίνεται η ανάλυση

Α/Α Επωνυμία Τύπος ισολογισμού IAS/IFRS
1 Καρφούρ Μαρινόπουλος ΑΕ Εταιρικός
2 Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος ΑΕ Ενοποιημένος: Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος ΑΕ, ΕΝΑ ΑΕ, Εταιρεία Συμμετοχών και Εμπορίας Τροφίμων ΜΕΠΕ & ΣΙΑ ΕΕ, Εταιρεία Συμμετοχών και Εμπορίας Τροφίμων ΜΕΠΕ, Σούπερ Μάρκετ Κορυφή ΑΕ
3 Ι. & Σ. Σκλαβενίτης ΑΕΕ Ενοποιημένος: Ι. & Σ. Σκλαβενίτης ΑΕΕ, Ινώ Εισαγωγές και Εμπορία Αγαθών, Παροχή Ηλεκτρονικών Υπηρεσιών και Εκμετάλλευση Ακινήτων ΑΕ
4 Αφοί Βερόπουλοι ΑΕΒΕ Ενοποιημένος: Αφοί Βερόπουλοι ΑΕΒΕ, Χαλκιαδάκης ΑΕ, Ψυγεία Αθηνών ΑΕ, Veropoulos DOOEL/Σκόπια, Veropoulos DOO/Βελιγράδι, Αχαϊκά κτήρια επενδύσεων ΑΕ, Τροφίνο ΑΕ
5 Μετρό ΑΕΒΕ Ενοποιημένος: Μετρό ΑΕΒΕ
6 Διαμαντής Μασούτης ΑΕ Σ/Μ Εταιρικός
7 Πέντε ΑΕΕ Ενοποιημένος Πέντε ΑΕ, Αργώ Μάρκετ ΑΕΕ
8 Dia Hellas ΑΕ Εταιρικός
9 Αρβανιτίδης ΑΕΕΕ Εταιρικός
10 Προμηθ. & Καταναλ. Συν/σμός Πε. Μελων ΙΝ.ΚΑ. Εταιρικός
Σημειώνεται, ότι σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των πωλήσεων του 2010, έπαιξαν παράγοντες του εξωτερικού περιβάλλοντος, όπως οι αλλαγές στις καταναλωτικές τάσεις, η αυξημένη φορολογία, αλλά και η μακρόχρονη απεργία των ιδιοκτητών φορτηγών δημοσίας χρήσης, η οποία επηρέασε δυσανάλογα κάποιες αλυσίδες με μη ιδιόκτητο στόλο και πανελλαδικά δίκτυα.

Αυτές οι τάσεις επηρέασαν σε έναν βαθμό και το κόστος πωληθέντων των επιχειρήσεων, αυξάνοντάς το κατά 1,37% (πχ σημαντικό ρόλο έπαιξαν η έμμεση φορολόγηση μέσω του αυξημένου ΦΠΑ και των νέων ειδικών φόρων κατανάλωσης, που σε μεγάλο βαθμό απορροφήθηκαν από τις αλυσίδες και τους προμηθευτές τους).

Κατά συνέπεια, το μικτό περιθώριο κέρδους των 10 μεγάλων εμφάνισε μείωση (23,40%, έναντι 23,58% το 2009). Τη μεγαλύτερη βελτίωση στο ποσό των μικτών κερδών εμφάνισε η Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος με επιπλέον 27,25 εκατ. ευρώ (7,61%) φτάνοντας τα 385,2 εκατ. ευρώ, ενώ τη μεγαλύτερη ποσοστιαία βελτίωση εμφάνισε η Μετρό με αύξηση 7,96% ή επιπλέον 9,72 εκατ. ευρώ. Αντίθετα τη μεγαλύτερη πτώση εμφάνισαν η Dia Hellas και η Καρφούρ Μαρινόπουλος με -17,01% και -10,98% αντίστοιχα, σε σχέση με το 2009.Αυξημένες οι δαπάνες λόγω της επέκτασης των δικτύων
Σημαντική αύξηση παρουσίασαν οι δαπάνες των 10 μεγάλων του κλάδου. Συγκεκριμένα, οι συνολικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 4,97%, αύξηση που το μεγαλύτερο μέρος της προκλήθηκε από την αύξηση των εξόδων της λειτουργίας διάθεσης, η οποία συνδέεται άμεσα με την επέκταση των δικτύων των μεγάλων αλυσίδων και τη δημιουργία νέων καταστημάτων και υποδομών (αλλά και με λοιπές οικονομικές επιπτώσεις του 2010).

Η αύξηση αυτών των δαπανών οδήγησε και σε αύξηση των αντίστοιχων δεικτών. Συγκεκριμένα, ο δείκτης εξόδων λειτουργίας διάθεσης προς πωλήσεις αυξήθηκε από 17,88% σε 18,97%. Κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο, καθώς οι επενδύσεις των επιχειρήσεων το 2010 δεν είναι δυνατόν να έχουν προλάβει να κεφαλαιοποιηθούν σε πωλήσεις, κάτι το οποίο αναμένεται να επιτευχθεί μεσοπρόθεσμα.

Ο δείκτης εξόδων διάθεσης παρουσιάζει αρκετά μεγάλη διακύμανση ανάμεσα στους 10 ομίλους και εταιρείες, ως αποτέλεσμα της διαφορετικής σύνθεσης των δικτύων των αλυσίδων (πχ ύπαρξη καταστημάτων franchise, γεωγραφική κάλυψη καταστημάτων, κλπ). Τον χαμηλότερο δείκτη εμφανίζει η αρκετά συγκεντρωμένη Προμηθ. & Καταναλ. Συν/σμός Πε. Μελών ΙΝ.ΚΑ. με 15,13%, ενώ τον μεγαλύτερο δείκτη παρουσίασε η Dia Hellas με 28,04% (αποτέλεσμα και της δυσανάλογης μείωσης των πωλήσεων της τελευταίας). Τη μεγαλύτερη αύξηση των εξόδων διάθεσης εμφάνισε η Καρφούρ Μαρινόπουλος κατά 11,63% από 336,65 εκατ. ευρώ σε 375,82 εκατ. ευρώ, ενώ η μόνη εταιρεία από τους 10 μεγάλους που εμφάνισε μείωση ήταν η Dia Hellas κατά 0,08%.

Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι οι επιχειρήσεις αυτές -οι 10 μεγάλοι- πραγματοποίησαν το 2010 νέες επενδύσεις που ξεπέρασαν τα 352 εκατ. ευρώ, ενώ το 2009 είχαν επενδύσει περίπου 266 εκατ. ευρώ. Οι επενδύσεις αφορούσαν σε νέα καταστήματα, κέντρα διανομής και αναβάθμιση των υποδομών. Σίγουρα οι στρατηγικές εξελίξεις στην αγορά, προκάλεσαν σε έναν βαθμό τις επιχειρήσεις να προβούν σε επενδυτικές κινήσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση για έναν κλάδο, εν μέσω κρίσης να επενδύει αυτά τα ποσά, είναι τουλάχιστον αξιοσημείωτο (σημειώνεται ότι στα ποσά δεν περιλαμβάνονται οι σημαντικές επενδύσεις των λοιπών μεγάλων εταιρειών που δεν δημοσίευσαν ισολογισμούς, πχ Lidl).

Οι επενδύσεις αυτές επηρεάζουν και τις αποσβέσεις των επιχειρήσεων, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν επίσης την κερδοφορία των αλυσίδων. Οι αποσβέσεις κινήθηκαν αρκετά αυξητικά το 2010, εμφανίζοντας άνοδο κατά 6.99%, από 154,37 εκατ. ευρώ σε 165,16 εκατ. ευρώ. Συνολικά οι 10 μεγάλοι κατέγραψαν δείκτη αποσβέσεων 2,05% έναντι δείκτη 1,90%, του συνόλου του δείγματος 74 επιχειρήσεων. Τον υψηλότερο δείκτη αποσβέσεων εμφάνισε η Dia Hellas με 2,90% και 9,26 εκατ. ευρώ, ενώ τις περισσότερες αποσβέσεις αριθμητικά είχε η Καρφούρ Μαρινόπουλος με 36,17 εκατ. ευρώ (δείκτη 1,93%).

Κερδοφορία πολλών ταχυτήτων
Οι 10 όμιλοι και εταιρείες παρουσιάζουν καθαρά αποτελέσματα προ φόρων αξίας 15,35 εκατ. ευρώ, ενώ τα αντίστοιχα κέρδη προ αποσβέσεων είναι 183,32 εκατ. ευρώ. Οι αντίστοιχοι δείκτες για τους 10 μεγάλους είναι 0,19% και 2,24%, ενώ το 2009 ήταν 1,55% και 3,48%. Όμως, οι συγκεκριμένοι δείκτες, αλλά και γενικότερα οι δείκτες κερδοφορίας των εταιρειών, παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές. Υπάρχουν επιχειρήσεις με αρνητικά αποτελέσματα, επιχειρήσεις με αρκετά καλές επιδόσεις και όμιλοι που πραγματικά ξεχωρίζουν. Οι επιχειρήσεις με τα αρνητικά αποτελέσματα, εξαιτίας του μεγέθους τους επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό και τα συνολικά νούμερα του κλάδου.

Συγκεκριμένα, αρνητικά αποτελέσματα εμφάνισαν η Καρφούρ Μαρινόπουλος με καθαρές ζημιές 84,85 εκατ. ευρώ και αντίστοιχο δείκτη καθαρού περιθωρίου κέρδους -4,52%. Οι ζημιές είναι αρκετά μικρότερες όταν υπολογιστούν προ αποσβέσεων με 48,68 εκατ. ευρώ και δείκτη -2,60%. Όμως με μερικά αποτελέσματα (λειτουργικό περιθώριο κέρδους) -85,74 εκατ. ευρώ, ήταν αδύνατο να περιοριστούν περισσότερο. Αντίστοιχη εικόνα εμφανίζει και η Dia Hellas, με καθαρές ζημιές 31,82 εκατ. ευρώ και τον δείκτη καθαρού περιθωρίου στο -9,98%. Τα αποτελέσματα προ αποσβέσεων είναι βελτιωμένα στα -22,56 εκατ. ευρώ και δείκτη -7,08%.Αύξηση των καθαρών κερδών για τρεις ομίλους
Από τις επιχειρήσεις που εμφάνισαν κέρδη μεταξύ των 10 μεγάλων ομίλων και εταιρειών, τρεις κατάφεραν να βελτιώσουν τα αποτελέσματά τους σε σχέση με το 2009. Πρόκειται για τη Σκλαβενίτης, τη Μετρό και την Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος. Ο όμιλος Σκλαβενίτη εμφάνισε τη μεγαλύτερη βελτίωση των αποτελεσμάτων του κατά 35,78%, προσθέτοντας επιπλέον 8,07 εκατ. ευρώ κέρδη στην περυσινή επίδοση και φτάνοντας στα 30,63 εκατ. ευρώ συνολικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα προ αποσβέσεων είναι ακόμη μεγαλύτερα στα 48,73 εκατ. ευρώ.

Ο δείκτης καθαρής κερδοφορίας επίσης σε ανοδική τάση έφτασε το 2,57%, ενώ και η απόδοση ίδιων κεφαλαίων βελτιώθηκε κατά 5,88% σκαρφαλώνοντας στο ιδιαίτερα υψηλό 26,44%. Η εταιρεία με τη δεύτερη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση ήταν η Μετρό, η οποία βελτίωσε τα κέρδη της κατά 1,83 εκατ. ευρώ (+12,07%), φτάνοντας συνολικά στα 17,06 εκατ. ευρώ καθαρά αποτελέσματα.

Ο δείκτης καθαρών αποτελεσμάτων σε ανοδική πορεία έφτασε το 2,51%, ενώ η απόδοση ίδιων κεφαλαίων ανέβηκε στο 17,79%. Όμως, ο όμιλος με τα περισσότερα καθαρά κέρδη ήταν για άλλη μία χρονιά ο όμιλος Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος, ο οποίος, αυξάνοντας τα καθαρά κέρδη προ φόρων κατά +4,99% (επιπλέον 2,6 εκατ. ευρώ), έφτασε στα 54,76 εκατ. ευρώ συνολικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματά προ αποσβέσεων, ακόμη υψηλότερα και με μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση (+7,04%), πλησίασαν τα 88 εκατ. ευρώ.

Ο όμιλος Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος εμφάνισε τον μεγαλύτερο δείκτη καθαρής κερδοφορίας με 3,48%, όπως και τον υψηλότερο δείκτη αποτελεσμάτων προ αποσβέσεων με 5,58%. Η απόδοση ιδίων κεφαλαίων, αν και μειώθηκε λίγο κατά 2,45% (λόγω και της σημαντικής αύξησης και του λογαριασμού του παθητικού κατά 13,46%), παρέμεινε η υψηλότερη από τους 10 μεγάλους, στο εντυπωσιακό 30,71%. Φαίνεται λοιπόν, πως με βάση τα έντονα κερδοφόρα αποτελέσματα για ακόμη μία χρονιά, ο όμιλος μπαίνει πλέον σε θέση οδηγού στον κλάδο.

Θετική η κερδοφορία των υπόλοιπων πέντε αλυσίδων
Θετικά είναι και τα αποτελέσματα των υπόλοιπων πέντε επιχειρήσεων που συνθέτουν τους δέκα μεγάλους. Η Δ. Μασούτης κατέχει τη τέταρτη θέση ως προς τα καθαρά της αποτελέσματα με 15,30 εκατ. ευρώ, ενώ έχει και αρκετά υψηλά κέρδη προ αποσβέσεων με 29,75 εκατ. ευρώ. Οι δείκτες της κινήθηκαν επίσης σε αρκετά υψηλά επίπεδα με τον δείκτη καθαρού κέρδους στο 2,41% και τον δείκτη κερδών προ αποσβέσεων στο 4,69%. Η Δ. Μασούτης καταγράφει επίσης και τον πιο υψηλό δείκτη μικτού κέρδους από του 10 μεγάλους με 29,15%, ενώ έχει και την τρίτη καλύτερη απόδοση ιδίων κεφαλαίων με 21,19%. Ο όμιλος Βερόπουλος, εμφάνισε καθαρά κέρδη αξίας 2,40 εκατ. ευρώ, ελαφρώς μειωμένα κατά 575 χιλ. ευρώ σε σχέση με το 2009.

Οι σημαντικές αποσβέσεις του ομίλου τον φέρνουν σε υψηλότερη θέση ως προς τα αποτελέσματα προ αποσβέσεων με 23,95 εκατ. ευρώ και με σημαντική αύξηση (10,74%) σε σχέση με το 2009. Οι δείκτες κερδοφορίας του ομίλου Βερόπουλος, κινήθηκαν χαμηλότερα στο 0,25% καθαρό περιθώριο κέρδους και 2,52% περιθώριο προ αποσβέσεων, ενώ η απόδοση ιδίων κεφαλαίων ήταν 2,82%. Ο όμιλος Πέντε εμφάνισε καθαρά κέρδη 9,19 εκατ. ευρώ μειωμένα κατά 5,94 εκατ. ευρώ (-39,26%) σε σχέση με το 2009. Τα αποτελέσματα προ αποσβέσεων εμφάνισαν μείωση και έφτασαν τα 19,49 εκατ. ευρώ. Κατά συνέπεια, ο δείκτης καθαρής κερδοφορίας μειώθηκε ελαφρώς στο 2,08% με την απόδοση ιδίων κεφαλαίων να κινείται σε ικανοποιητικά αρκετά καλό επίπεδο με 8,52%.

Τέλος, όσον αφορά στις δύο μικρότερες και νεοεισερχόμενες εταιρείες στη λίστα των 10 μεγάλων του κλάδου, την Αρβανιτίδης και Προμηθ. & Καταναλ. Συν/Σμος Πε. Μελων ΙΝ.ΚΑ. αν και μείωσαν τις πωλήσεις τους κατά 1,37% και 1,97% αντίστοιχα, παρέμειναν κερδοφόρες. Ο Προμηθ. & Καταναλ. Συν/Σμος Πε. Μελων ΙΝ.ΚΑ. εμφάνισε σημαντικά καθαρά κέρδη 2,66 εκατ. ευρώ με περιθώριο κέρδους 1,90%, σε αντίστοιχα επίπεδα με τις επιδόσεις της εταιρείας το 2009. Η Αρβανιτίδης, κατέγραψε οριακά καθαρά κέρδη 83 χιλ. ευρώ, μειωμένα κατά 74,22% σε σχέση με τα μικρά κέρδη του 2009 (322 χιλ. ευρώ) και καθαρό περιθώριο κέρδους μόλις 0,03%.

Βέβαια, η Αρβανιτίδης εμφάνισε αρκετές αποσβέσεις, γι’ αυτόν τον λόγο και τα αποτελέσματά της προ αποσβέσεων είναι αρκετά καλύτερα και υπολογίζονται σε 4,54 εκατ. ευρώ (δείκτης 1,91%). Η απόδοση ίδιων κεφαλαίων της Προμηθ. & Καταναλ. Συν/σμός Πε. Μελων ΙΝ.ΚΑ. ήταν άκρως ικανοποιητική με 19,06%, ενώ της Αρβανιτίδης οριακή με 0,98%.

Πόσα κεφάλαια θα χρειαστούν οι ελληνικές τράπεζες;

Πόσα κεφάλαια θα χρειαστούν οι ελληνικές τράπεζες;

4 Νοεμβρίου 2011 | 10:17 Γράφουν οι Ηλίας Γ. Μπέλλος, Κορίνα Σαμάρκου 

Περισσότερα από 200 δισ. ευρώ σε νέα κεφάλαια καλούνται να αντλήσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, στο πλαίσιο μιας συνολικής λύσης, που στοχεύει να δώσει τέλος στη μετάδοση της κρίσης χρέους, την ώρα που αυτή φτάνει πλέον στο σημείο να απειλεί το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα.
H θωράκιση των τραπεζών απέναντι στις ζημιές από τα ομόλογα, και κυρίως, απέναντι στις επιπτώσεις ενός hair cutστο ελληνικό χρέος, αποτελεί προτεραιότητα για τους ευρωπαίους πολιτικούς. Ήδη, η αρμόδια αρχή European Banking Authority συγκεντρώνει στοιχεία για τη διενέργεια νέων, πολύ αυστηρότερων αυτή τη φορά, stress tests.

Εκτιμήσεις για 65 δισ. ευρώ
Οι μέχρι στιγμής πληροφορίες θέλουν όσες τράπεζες εμφανίζουν core tier 1 χαμηλότερο του 9% να κόβονται στα τεστ κοπώσεως. Με αυτά τα δεδομένα, εκτιμήσεις αναλυτών ανεβάζουν τις ανάγκες του ελληνικού και κυπριακού τραπεζικού συστήματος ακόμα και στα 65 δισ. ευρώ. Με την κατάσταση που σήμερα επικρατεί στις αγορές, είναι ξεκάθαρο ότι όχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά και οι περισσότερες ευρωπαϊκές, αδυνατούν να αντλήσουν τέτοια ποσά.
Οι κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών, σύμφωνα με τους ξένους οίκους (σε ευρώ)

Goldman Sachs Credit Suisse Morgan Stanley Citigroup
Εθνική Τράπεζα 14,8 δισ. 7,5 δισ. 1,8 δισ. 9,8 δισ.
Eurobank 12,1 δισ. 3,8 δισ. 2,4 δισ.
Alpha Bank 8,4 δισ. 2,2 δισ. 1,4 δισ.
Τράπεζα Πειραιώς 9,2 δισ. 3,9 δισ. 2,6 δισ. 4,5 δισ.
ATEBank 7,6 δισ.
2 δισ. 3,6 δισ.
Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο 4,4 δισ.
1,1 δισ. 2,6 δισ.
Τράπεζα Κύπρου 3,3 δισ. 978 εκατ. 419 εκατ. 1,6 δισ.
Marfin Popular Bank 4,8 δισ.
609 εκατ. 2,3 δισ.
Οι πολιτικοί πιέζουν για την ενίσχυση του κλάδου, έστω και με κρατικά κεφάλαια, με ότι αυτό συνεπάγεται. Πάντως, κορυφαίες προσωπικότητες της τραπεζικής βιομηχανίας σπεύδουν να εκφράσουν την άποψη του κλάδου και να προϊδεάσουν για τα επόμενα βήματά τους. Οι τράπεζες θα αντισταθούν, ακόμα και στη μερική κρατικοποίησή τους. Εάν χρειαστεί, θα αποφύγουν να κάνουν χρήση κρατικών κεφαλαίων, καταφεύγοντας στο deleveraging και τη συρρίκνωση των ισολογισμών τους.
Οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών ανά χώρα (δισ. ευρώ)
Χώρα Για core tier 1 στο 7% Για core tier 1 στο 8% Για core tier 1 στο 9% Για core tier 1 στο 10%
Αυστρία 0,8 1,1 3,1 5,8
Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο 0,1 1,3 4,0 10,9
Γαλλία 3,0 18,4 40,4 62,7
Γερμανία 12,9 27,7 43,3 59,0
Ελλάδα & Κύπρος 64,6 64,6 64,6 64,6
Ιρλανδία 2,4 2,4 2,4 2,4
Ιταλία 9,2 20,2 32,1 44,1
Σκανδιναβικές χώρες - - - 1,7
Πορτογαλία 16,7 16,7 16,7 16,7
Ισπανία 26,5 38,3 58,0 77,8
Ην. Βασίλειο 3,1 12,9 32,6 61,8
Κεντρική & Ανατολική Ευρώπη 0,2 0,4 0,6 0,8
Ελβετία - - - -
Άλλες - - - -
Σύνολο 139,5 204,0 297,8 408,4
Πηγή: Goldman Sachs

Η Κομισιόν και ο πρόεδρός της, Jose Barroso, προωθούν ήδη ένα σχέδιο για την κεφαλαιακή ενίσχυση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Παρότι οι τεχνικές λεπτομέρειες του σχεδίου δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστές, πληροφορίες των Financial Times αναφέρουν ότι η EBAυποβάλλει εκ νέου τις ευρωπαϊκές τράπεζες σε stress stests, με ελάχιστο όριο για το core tier 1 στο 9%.Credit Suisse
Λαμβάνοντας υπόψη της αυτές τις διαθέσιμες πληροφορίες, η Credit Suisse υπολόγισε ότι τα δύο τρίτα των τραπεζών που θα συμμετάσχουν στα νέα stress tests, δηλαδή 66 ευρωπαϊκές τράπεζες, θα αποτύχουν. Συνολικά, τα τεστ κοπώσεως θα δείξουν ότι ο κλάδος θα πρέπει να αντλήσει περίπου 220 δισ. ευρώ σε νέα κεφάλαια.

Αντιμέτωπες με τις μεγαλύτερες ανάγκες σε κεφάλαια αναμένεται να βρεθούν η Royal Bank of Scotland (19 δισ. ευρώ), η Deutsche Bank (14 δισ. ευρώ), η BNP Paribas(14 δισ. ευρώ), η Societe Generale (13 δισ. ευρώ), η Barclays (13 δισ. ευρώ), η UniCredit (12 δισ. ευρώ) και η Commerzbank (11 δισ. ευρώ). Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Credit Suisse, η Εθνική θα πρέπει να αντλήσει 7,5 δισ. ευρώ, η Τράπεζα Πειραιώς 3,9 δισ. ευρώ, η Eurobank 3,8 δισ. ευρώ, η Alpha Bank 2,2 δισ. ευρώ και η Τράπεζα Κύπρου 978 εκατ. ευρώ.

Citigroup
Οι αναλυτές της Citigroup υπολογίζουν ότι εάν ο πήχυς του core tier 1 για τα νέα stress tests τεθεί στο 7%, τότε οι ανάγκες του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου αγγίζουν τα 64 δισ. ευρώ. Με το ελάχιστο όριο στο 9%, το ποσό που θα πρέπει να αντλήσουν οι τράπεζες ανεβαίνει στα 216 δισ. ευρώ.

Πρόκειται, όπως εξηγεί η Citigroup, για ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 1-2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Εάν οι αρχές επιλέξουν να αποτιμήσουν τις θέσεις των τραπεζών στα ομόλογα με τη μέθοδο mark to market (αντί να τις υποβάλουν σε διαφορετικά σενάρια στρες), τότε οι κεφαλαιακές ανάγκες μειώνονται κατά 20-40 δισ. ευρώ.

Η Citigroup υπολογίζει ότι με βάση τους όρους των νέων stress tests, οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται κεφάλαια ύψους 22,9 δισ. ευρώ για να ανεβάσουν το core tier 1 τους στο 7% και 27,5 δισ. ευρώ για να επιτύχουν core tier 1 στο 9%. Συγκεκριμένα, με τον πήχυ του core tier 1 στο 9%, η Εθνική Τράπεζα χρειάζεται 9,8 δισ. ευρώ, η Τράπεζα Πειραιώς 4,5 δισ. ευρώ, η ΑΤΕBank 3,6 δισ. ευρώ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο 2,6 δισ. ευρώ, η Marfin Popular Bank 2,3 δισ. ευρώ και η Τράπεζα Κύπρου 1,6 δισ. ευρώ.

Morgan Stanley
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Morgan Stanley, για να επιτύχει core tier 1 στο 9%, και λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα του προηγούμενου stress test, η Τράπεζα Πειραιώς χρειάζεται 2,6 δισ. ευρώ, η Eurobank 2,4 δισ. ευρώ, η ΑΤΕBank 2 δισ. ευρώ, η Εθνική Τράπεζα 1,8 δισ. ευρώ, η AlphaBank 1,4 δισ. ευρώ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο 1,1 δισ. ευρώ, η Marfin Popular Bank 609 εκατ. ευρώ και η Τράπεζα Κύπρου 419 εκατ. ευρώ.

Πάντως, η πρόταση της Morgan Stanley για τη διεξαγωγή των stress tests διαφέρει από τη μέθοδο που φαίνεται να χρησιμοποιεί η EBA, σύμφωνα με τα όσα έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής. «Πιστεύουμε ότι οι τράπεζες στον πυρήνα της Ευρώπης πρέπει να προετοιμαστούν για το recession. Και οι τράπεζες στην περιφέρεια για το depression», αναφέρουν οι αναλυτές του οίκου.

Ετσι, προτείνουν ο πήχυς του core tier 1 να τεθεί στο 7-8% για τις τράπεζες του ευρωπαϊκού πυρήνα και τουλάχιστον στο 12% για εκείνες της περιφέρειας.

Goldman Sachs
Από την πλευρά της, η Goldman Sachs υποστηρίζει ότι τα stress tests και οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών δεν μπορούν από μόνες τους να δώσουν τέλος στην κρίση χρέους. «Για να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα πρέπει να συνοδεύονται από ταυτόχρονες δράσεις πολιτικής που θα στοχεύουν στη σταθεροποίηση των τιμών των κρατικών ομολόγων. Χωρίς στοιχεία του ενεργητικού που να θεωρούνται μηδενικού ρίσκου, ο τραπεζικός κλάδος δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί, κατά την άποψή μας», αναφέρει μελέτη του οίκου.

«Οι ανακεφαλαιοποιήσεις θα βοηθήσουν την κεφαλαιακή επάρκεια του κλάδου. Ομως, είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι αυτό είναι αρκετό για να αντέξει ο κλάδος τις δευτερογενείς επιπτώσεις ενός κρατικού default (ή ενός ευρύτερου PSI)», προσθέτει. Σε κάθε περίπτωση, η Goldman Sachs συμφωνεί ότι τα stress tests είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αν και εκτιμά ότι ο πήχυς του 9% φαίνεται υπερβολικά αυστηρός.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του οίκου, οι 68 τράπεζες από τις 91 που θα υποβληθούν στη διαδικασία θα «κοπούν». Με το ελάχιστο όριο του core tier 1 στο 9%, η Goldman υπολογίζει τις κεφαλαιακές ανάγκες των ευρωπαϊκών τραπεζών στα 298 δισ. ευρώ.

Ο οίκος εκτιμά ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν, σε ένα τέτοιο σενάριο, 64,6 δισ. ευρώ. Ειδικότερα, οι ανάγκες της Εθνικής Τράπεζας υπολογίζονται στα 14,8 δισ. ευρώ, της Eurobank στα 12,1 δισ. ευρώ, της Τράπεζας Πειραιώς στα 9,2 δισ. ευρώ, της Alpha Bankστα 8,4 δισ. ευρώ, της ATEBank στα 7,6 δισ. ευρώ, της Marfin Popular Bank στα 4,8 δισ. ευρώ, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στα 4,4 δισ. ευρώ και της Τράπεζας Κύπρου στα 3,3 δισ. ευρώ.

Με δεδομένες τις συνθήκες στις αγορές και την αβεβαιότητα γύρω από την ικανότητα των ευρωπαίων πολιτικών να δώσουν ένα τέλος στην κρίση, που απειλεί να μολύνει τις τράπεζες, είναι τουλάχιστον αμφίβολο εάν ο κλάδος μπορεί να αντλήσει τέτοια ποσά από τις αγορές.
Επενδυτές & τράπεζες
Θεσμικοί επενδυτές δηλώνουν ήδη απρόθυμοι να συμμετάσχουν σε αυξήσεις κεφαλαίου, αφήνοντας τις τράπεζες χωρίς άλλη λύση από την προσφυγή στην κρατική βοήθεια. Σύμφωνα με πληροφορίες τις οποίες μετέδωσε το Bloomberg, μεγάλες επενδυτικές εταιρείες, όπως οι Schroeder’s και Swisscanto Asset Management, δηλώνουν ότι δεν προτίθενται να κάνουν περαιτέρω επενδύσεις στις τράπεζες, καθώς φοβούνται ότι τυχόν αποτυχία των Ευρωπαίων να αντιμετωπίσουν την κρίση, θα πιέσει τις μετοχές του κλάδου σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα.

«Οι τράπεζες πρέπει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών και να δείξουν ότι μπορούν να αποδώσουν, πριν να μπορέσουν να αντλήσουν νέα κεφάλαια. Η αγορά περιμένει μια καλή λύση στα προβλήματα του κρατικού χρέους», εξηγεί ο Peter Braendle, διαχειριστής της Swisscanto, που με έδρα τη Ζυρίχη διαχειρίζεται 52 δισ. ελβετικά φράγκα και έχει, μεταξύ άλλων, θέσεις στη μετοχή της Deutsche Bank.

«Η ανακεφαλαιοποίηση δεν είναι η λύση. Το ρίσκο του κρατικού χρέους είναι η βασική ανησυχία. Οταν επιστρέψει η εμπιστοσύνη των επενδυτών στα κρατικά ομόλογα, τότε θα ακολουθήσει και η εμπιστοσύνη στις τράπεζες», δηλώνει στο Bloomberg ο Justin Bisseker, τραπεζικός αναλυτής της Schroeder’s, που ως η μεγαλύτερη ανεξάρτητη βρετανική επενδυτική εταιρεία διαχειρίζεται κεφάλαια 205 δισ. στερλινών.

Η διστακτικότητα των θεσμικών επενδυτών απέναντι στις αυξήσεις κεφαλαίου του τραπεζικού κλάδου είναι αποτέλεσμα των πολύ άσχημων επιδόσεων που είχαν οι μετοχές του φέτος. Ο δείκτης του Bloomberg με τις 46 μεγαλύτερες τράπεζες και εταιρείες του χρηματοοικονομικού κλάδου της Ευρώπης, έχει χάσει περίπου το 30% της αξίας του από τις αρχές του έτους. Πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες διαπραγματεύονται πλέον ακόμα και στο 50% της λογιστικής τους αξίας.

Σε αυτά τα επίπεδα, οι τραπεζίτες γνωρίζουν καλά ότι οι αυξήσεις κεφαλαίου είναι στην καλύτερη περίπτωση ασύμφορες και στη χειρότερη, απλά αδύνατες. Ο Josef Ackermann, διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank έκανε σαφή τη θέση του κλάδου. «Η Deutsche Bank θα κάνει τα πάντα ώστε και πάλι (όπως και το 2008) να μην χρειαστεί κρατικά κεφάλαια», είπε. Κατά της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος τάσσονται και οι έλληνες τραπεζίτες. Η Alpha Bank, με πρόσφατη μελέτη της, τονίζει ότι το κράτος δεν διαθέτει καμία εμπειρία και ικανότητα για να διοικήσει μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως είναι οι τράπεζες.

Οπως εξήγησε ο Ackermann, οι πολιτικοί δεν αφήνουν στους τραπεζίτες άλλη λύση παρά να προχωρήσουν στη συρρίκνωση των ισολογισμών των ομίλων τους, μέσω της εξόδου από δραστηριότητες που δεν είναι στρατηγικής σημασίας. Και, κυρίως, μέσω της μείωσης των χορηγήσεων. Η Morgan Stanley υπολογίζει ότι το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα θα συρρικνωθεί έως και κατά 2 τρισ. ευρώ τα επόμενα τρίμηνα, μέσω μείωσης των δανείων και πώλησης περιουσιακών στοιχείων. Κάτι τέτοιο οδηγεί την Ευρωζώνη με μαθηματική ακρίβεια σε πιστωτική ασφυξία.

Να προσαρμοστούν όλοι στη νέα πραγματικότητα

3 Νοεμβρίου 2011 | Marketing Week
Να προσαρμοστούν όλοι στη νέα πραγματικότητα
Το σύνολο της ελληνικής νομοθεσίας και νοοτροπίας έχει οικοδομηθεί στην εποχή και τη λογική της αφθονίας. Όλα αυτά θα πρέπει ο συντομότερο να αλλάξουν με βάση την καινούργια πραγματικότητα και οι αρμόδιοι φορείς να προσαρμοστούν. Αυτή τη διάθεση προσαρμογής δεν την επιδεικνύει, όπως φαίνεται, το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο.
Τις τελευταίες μέρες έσπευσε -με αφορμή τις διαρκείς επαναλήψεις προγραμμάτων- να ζητήσει να αυξηθεί από τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς το ποσοστό των νέων παραγωγών και να μειωθεί η πρακτική των επαναλήψεων, αφού «οι νέες παραγωγές αποτελούν υποχρέωση για τις τηλεοπτικές επιχειρήσεις, βάσει νόμου, υποχρέωση που οι τελευταίες δεν θα πρέπει να αγνοούν».

Η λογική της νομοθεσίας ήταν να επιβάλλει με τη μεθοδολογία αυτή, μια ελάχιστη ποιότητα στους τηλεοπτικούς σταθμούς που λειτουργούσαν με άδεια για πανελλήνια εμβέλεια. Πίσω από τη λογική αυτή βρισκόταν η παλαιή θεώρηση ότι οι συχνότητες εκπομπής σπανίζουν και αποτελούν συνεπώς δημόσιο αγαθό, που πρέπει να υπόκειται σε αυστηρές κανονιστικές υποχρεώσεις. Η υπόθεση αυτή εδώ και χρόνια έχει πάψει να ισχύει, αφού με τη σύγχρονη τεχνολογία υπάρχουν πολύ περισσότερες συχνότητες σε σχέση με τα κανάλια τα οποία -ρεαλιστικά- σηκώνει η ελληνική αγορά.

Επιπροσθέτως, οι επαναλήψεις τηλεοπτικών παραγωγών καλής ποιότητας είναι οικονομικά και από πλευράς δημοσίου αγαθού πολύ καλύτερη, από την αγορά ή παραγωγή νέων φθηνότερων προγραμμάτων, τα οποία μπορεί να είναι είτε φθηνότερου παραγωγικού κόστους ή/και υποδεέστερου περιεχομένου (π.χ. ξένα reality), ή να προέρχονται από χώρες με πολύ χαμηλά κόστη παραγωγής (Τουρκία, Μεξικό κ.λπ.).

Αν μελετήσει κανείς τη δομή της ακροαματικότητας των σταθμών με βάση τα ρεαλιστικά ποσοστά, προκύπτει ότι οι επαναλήψεις βλέπονται από ανθρώπους που -κατά πλειοψηφία- παρακολουθούν το σχετικό πρόγραμμα για πρώτη φορά. Επιπλέον, λόγω της ποικιλίας και του μεγάλου αριθμού των σταθμών που ήδη έχουμε, το μικρό ποσοστό τηλεθεατών που καλείται να παρακολουθήσει δεύτερη ή τρίτη φορά ένα πρόγραμμα, μπορεί να επιλέξει από πολλά άλλα που δεν έχει ποτέ παρακολουθήσει.

Συνεπώς δεν υπάρχει κανένας πραγματικός λόγος να απαγορεύονται οι επαναλήψεις, σε μια στιγμή που μπαίνουμε πλέον στην καρδιά της κρίσης και οι σταθμοί απολύουν ανθρώπους μαζικά και περικόπτουν μισθούς αντίστοιχα. Δεν έχει νόημα να ζητά κανείς από τους σταθμούς να δαπανήσουν περισσότερο ποσοστό των ελαχίστων οικονομικών πόρων που διαθέτουν για να αγοράσουν επιπλέον πρόγραμμα, στέλνοντας ταυτόχρονα -για να αντισταθμίσουν το επιπλέον κόστος- κι άλλους ανθρώπους στην ανεργία.

Η εύλογη αντίρρηση από την πλευρά του ΕΣΡ, θα είναι «μα αυτό προβλέπει η νομοθεσία». Αυτό είναι σωστό και το γεγονός ότι επί πολλά χρόνια το ΕΣΡ δεν εφάρμοζε μεγάλο μέρος της νομοθεσίας με αυστηρότητα, δεν αποτελεί δικαιολογία για να μην την εφαρμόσει τώρα.

Όμως όταν η χώρα διέρχεται έκτακτες περιστάσεις, όπως ασφαλώς συμβαίνει σήμερα, τότε πρέπει και η ερμηνεία της νομοθεσίας να γίνεται υπό αυτό το πνεύμα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τα ανώτερα θεσμικά της όργανα όταν αποφάσισε το περίφημο μνημόνιο, παραβίασε το πνεύμα και το γράμμα των συνθηκών που είχαν τη λεγόμενη «Νo bail out clause». Το ΕΣΡ μπορεί να δείξει αντίστοιχη τουλάχιστον ευελιξία σ' αυτήν την κρίσιμη και δύσκολη περίοδο και να ερμηνεύει τη νομοθεσία με το πνεύμα της έκτακτης ανάγκης και των νέων συνθηκών, μέχρις ότου αυτή προσαρμοστεί, ή παρέλθουν οι έκτακτες συνθήκες.
Marketing Week

Στη Νάξο, 11-13 Ιουνίου 2021 Το 33ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας

Το 33ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας με θέμα:   «Η θάλασσα στον κινηματογράφο» σε συνεργασία με την Κινηματογρα...