Ύμνος εις την Ελευθερία – Νέα έκδοση, βελτιωμένη…

                                         ΑΠΟ http://exadaktylos.wordpress.com/      

 Σας γνωρίζουμε απ’ την
αντιλαϊκή πολιτική,
σας γνωρίζουμε προδότες,
ιταμοί πολιτικοί.

Φορομπήχτες, λωποδύτες,
άρπαγες στα σκοτεινά
δε σας νοιάζει αν ο κόσμος
βασανίζεται, πεινά!

Κλέφτες, ύπουλοι ρουφιάνοι,
και προδότες των λαών
που αρπάξατε τα πάντα,
τον ιδρώτα των φτωχών.

“Αυτοκάθαρση” μας λέτε
πως θα κάνετε με βιά
Στο ενδιάμεσο, κηφήνες,
δεν σας νοιάζει ποιός πεινά.

Κομματόσκυλα, “δικοί μας”,
δεν σας καίγεται καρφί.
Πια το μόνο που σας πρέπει,
δύο μέτρα μεσ’ τη γή.

Κλέψαν, φάγανε, αρπάξαν,
τον ιδρώτα του λαού
γιά να κάθονται – οι κηφήνες -
στην καρέκλα τ’ αρχηγού.

Τρώτε κτήνη αδηφάγα
του εργάτη τη ζωή
και ζητάτε να σας δώσει
την στερνή του τη πνοή.

Όσο και γιά ‘σάς παπάδες,
λατρευτές του Μαμμωνά
φτάνει και η δικιά σας ώρα
να πληρώσετε ακριβά.

Κατακλέβετε τον κόσμο
και πουλάτε προσευχές
και γιά χάρη των χρημάτων
κοροϊδεύετε γενιές.

Τούτα δίδαξε ο Θεός σας;
Ήταν μύνημά του αυτό;
Σήμερα, ξανά και πάλι
θα κρεμιόταν στον σταυρό.

Μπρός στους άμβωνες στημένοι,
χρυσοκάνθαροι αισχροί,
επαιτείτε απαιτώντας
του απόρου το φαΐ.

Σαν δε ντρέπεστε ιησουήτες!
Τέλειωσε η παράσταση!
Συμμορία από αλήτες,
έρχεται Ανάσταση!

Αστυνόμοι δολοφόνοι,
σκύλοι, δήμιοι του λαού,
Έρχεται και η δική σας,
ώρα του απολογισμού.

Δέρνετε με τρείς κι εξήντα,
νταβατζήδες, προαγωγοί.
Οπλισμένοι είστε αλήτες,
συμμορία κανονική.

Γκάνγκστερς με τα πολυβόλα.
Δολοφόνοι κρατικοί.
Τρομοκράτες και φονιάδες,
ΕΣΑτζήδες χουντικοί,

και όσοι δέρνετε τον κόσμο
θά ‘ρθει και γιά σας σειρά,
και θα δείτε τι σημαίνει
“το πληρώνω ακριβά”.

Χίτες και ταγματαλήτες,
τρόμοι άλλης εποχής,
χρυσαυγίτες και φασίστες,
άξιοι γιοί της Κατοχής

ο Λαός δεν σας ξεχνάει,
ο Λαός δεν συγχωρεί,
δεν αξίζετε συμπόνοια
μα σαπούνι και σκοινί.

Και αν καλά μασκαρεμένοι
μπήκατε μεσ’ την Βουλή
δεν σας ξέχασε η όψη
που με βιά μετράει τη γή…

Φίλοι, σύντροφοι, αδέλφια,
παιδιά κατώτερου θεού
δεν έχουμ’ εμεις ανάγκη
τους δυνάστες του Λαού.

Ούτε Θεούς, ούτε Αφέντες
χρειαζόμαστε εμείς.
Δεν υπήρξαμε ποτέ μας
εστεμμένοι ή ευγενείς.

Πάντα πένητες και σκλάβοι,
πάντα μόνοι, ταπεινοί,
πάντα δούλοι μιας ελπίδας
που δεν λέει να φανεί.

Αδελφοί! Μην λησμονείτε,
απ’ το λάκκο θε να βγούν
όλοι, ο ένας γιά τον άλλον.
Όσο και αν προσπαθούν

να μας κάνουν μέρη χίλια,
και κομμάτια περισσά,
δεν τους κάνουμε την χάρη
ν’ αρκεστούμε στα μισά.

Όλα, ολόκληρα και τώρα
και γιά όλο το λαό.
Βάλτε πλάτη αδέλφια! Είν’ ώρα
γιά να πέσουν στον γκρεμό.

Αδελφές αγαπημένες,
μάνες μας και συντροφιά,
δίπλα μας σταθήτε πάλι.
Και να ξέρετε καλά

πως στα μάτια τα δικά σας
που η ζωή φωτοβολά
δάκρυα χαράς θε να ‘ρθουν
τούτη η μέρα που αρχινά.

Οι αλυσίδες σας, δικές μας.
Σκάψανε βαθιά τη γή.
Μάνες μας, αν δεν σωθείτε
ποιός αξίζει να σωθεί;

Αδελφοί μας, ξένοι εργάτες,
που η ζωή σας η σκληρή
δεν αγγίζει τους “αγίους”,
δεν λυπεί πολιτευτή,

οι αγωνίες οι μεγάλες,
οι αγώνες οι κοινοί
μας εστήσαν πλάϊ-πλάϊ,
μια γροθιά και μια φωνή.

Και ας το ακούσουν πέρα ως πέρα
πως σ’ αυτήν εδώ την γή,
ούτε δούλοι, ούτε αφέντες
παρά μόνο Αδελφοί.

‘Αργειε νά ‘ρθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
κάθε εργάτη τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη
θα νικήσεις Εργατιά.