Σύμφωνα με έρευνα της οργάνωσης Attac η πολιτική της ΕΕ για τη διαχείριση της κρίσης σώζει τις τράπεζες, όχι τους ανθρώπους.Από τον Μάρτιο του 2010 η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έχουν ορίσει 23 δόσεις συνολικά 206,9 δισ. ευρώ για τη λεγόμενη «ελληνική διάσωση». Δεν έχουν, όμως, παρουσιάσει σχεδόν κανένα έγγραφο που να τεκμηριώνει πώς ακριβώς χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος. Για το λόγο αυτό, η οργάνωση ATTAC Αυστρίας διεξήγαγε σχετική έρευνα. Τουλάχιστον 77% των χρημάτων της διάσωσης μπορεί να αποδοθεί άμεσα ή έμμεσα στο χρηματοοικονομικό τομέα.
Τα αποτελέσματα αναλυτικά:
58,2 δισ. ευρώ (28,13%) χρησιμοποιήθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών· αντί να αναδιαρθρωθεί ο υπερμεγέθης και ετοιμοθάνατος τομέας με βιώσιμο τρόπο και να πληρώσουν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των τραπεζών τις ζημιές τους.
101,331 δισ. ευρώ (48,98%) διατέθηκαν στους πιστωτές του ελληνικού κράτους. Από αυτά, 55,44 δισ. ευρώ χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή κρατικών ομολόγων που έληγαν· αντί να επωμιστούν οι πιστωτές το ρίσκο για το οποίο είχαν νωρίτερα εισπράξει τόκους. Άλλα 34,6 δισ. ευρώ έγιναν το κίνητρο για να συμφωνήσουν οι πιστωτές με το λεγόμενο «κούρεμα» το Μάρτιο του 2012. 11,3 δισ. ευρώ χρησιμοποιήθηκαν στην επαναγορά χρέους το Δεκέμβριο του 2012, όταν το ελληνικό κράτος επαναγόρασε από τους πιστωτές του ομόλογα που δεν είχαν σχεδόν καμιά αξία.
43,7 δισ. ευρώ (22,46%) διοχετεύθηκαν στον εθνικό προϋπολογισμό ή δεν ήταν δυνατό να αποδοθούν.
0,9 δισ. ευρώ (0,43%) ήταν η ελληνική συνεισφορά στο νέο ταμείο διάσωσης, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ).
«Στόχος των πολιτικών ελίτ δεν είναι η διάσωση του ελληνικού λαού, αλλά η
διάσωση του χρηματοοικονομικού τομέα», συμπεραίνει η Λίζα Μίτεντραϊν της Attac. «Χρησιμοποίησαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος για να σώσουν τράπεζες και άλλους οικονομικούς παράγοντες –και κυρίως τους ιδιοκτήτες τους- από την οικονομική κρίση που προκάλεσαν.»
Οι πολιτικές ελίτ παρουσιάζουν μια στρεβλή δημόσια εικόνα των «πακέτων διάσωσης»
Τα ευρήματα αυτά καταρρίπτουν τη θέση που έχουν υιοθετήσει δημόσια οι Ευρωπαίοι πολιτικοί πως αυτός που ωφελείται από τα λεγόμενα πακέτα διάσωσης είναι ο ελληνικός λαός. Είναι μάλλον αυτός που πληρώνει για τη διάσωση τραπεζών και πιστωτών, υπομένοντας τη σκληρή εφαρμογή μέτρων λιτότητας και τις τεκμηριωμένα καταστροφικές κοινωνικές συνέπειές της.
Οφέλη για δισεκατομμυριούχους και αντισταθμιστικά κεφάλαια
Μεταξύ αυτών που διασώθηκαν στην πραγματικότητα είναι η δισεκατομμυριούχος οικογένεια Λάτση, μια από τις πλουσιότερες της Ελλάδας, στην οποία ανήκει μεγάλο μέρος της Eurobank Εργασίας, που έλαβε κρατική βοήθεια. Οι κερδοσκόποι επίσης ωφελήθηκαν: κατά την επαναγορά χρέους το Δεκέμβριο του 2012 το αντισταθμιστικό κεφάλαιο Third Point κέρδισε 500 εκ. ευρώ με τη βοήθεια ευρωπαϊκών δημόσιων κεφαλαίων. «Όταν ο Μπαρόζο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, χαρακτηρίζει τη λεγόμενη διάσωση της Ελλάδας μια πράξη αλληλεγγύης, πρέπει να ρωτήσουμε: Αλληλεγγύη με ποιον;», σχολιάζει η Μίτεντραϊν.
Άλλα 34,6 δισ. ευρώ σε τόκους
Έως 43,6 δισ. ευρώ (22,46%) των λεγόμενων πακέτων διάσωσης διοχετεύθηκαν στον ελληνικό εθνικό προϋπολογισμό. Το ποσό αυτό, όμως, πρέπει να εξεταστεί μαζί με κρατικές δαπάνες της ίδιας περιόδου που δεν ωφέλησαν το γενικό πληθυσμό. Πάνω από 34,6 δισ. ευρώ δόθηκαν στους πιστωτές ως τόκοι των υφιστάμενων κρατικών ομολόγων (από το δεύτερο τρίμηνο του 2010 ως το τέταρτο τρίμηνο του 2012). Επιπλέον, το ελληνικό κράτος διοχέτευσε άλλα 10,2 δισ. ευρώ σε στρατιωτικές δαπάνες (2010 και 2011). Σύμφωνα με εμπιστευτικές πληροφορίες, η γαλλική και η γερμανική κυβέρνηση άσκησαν πιέσεις κατά της μείωσης των στρατιωτικών δαπανών, γιατί αυτή θα επηρέαζε τις γαλλικές και γερμανικές εταιρίες όπλων.
Δεν είναι η πρώτη διάσωση τραπεζών
«Η λεγόμενη διάσωση της Ελλάδας αποδεικνύεται πως είναι ακόμα μια διάσωση των τραπεζών και των πλουσίων», λέει η Μίτεντραϊν. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν ήδη λάβει 670 δισ. ευρώ άμεσης κρατικής βοήθειας (χωρίς να συμπεριλάβουμε τις εγγυήσεις) από το 2008. Παρ’ όλα αυτά, ο χρηματοοικονομικός τομέας στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη παραμένει ασταθής.
Αυτό αποδεικνύεται για άλλη μια φορά από την εκταμίευση δύο ακόμα δόσεων, συνολικά 23,2 δισ. ευρώ, για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από το Δεκέμβριο του 2012.
Οι πολιτικές ελίτ δεν εφαρμόζουν αναγκαίες ρυθμίσεις…
Το κούρεμα του χρέους ήταν τόσο ισχυρό πλήγμα για τις ελληνικές τράπεζες ώστε το κράτος είναι αναγκασμένο να επιβαρυνθεί εκ νέου με χρέος για να εξασφαλίσει τη διάσωσή τους. «Στα πέντε χρόνια που έχουν περάσει από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης οι πολιτικοί της Ευρώπης δεν ρύθμισαν τις χρηματοοικονομικές αγορές ούτε υιοθέτησαν ένα σύστημα πτώχευσης για τις τράπεζες. Οι φορολογούμενοι είναι ακόμα αναγκασμένοι να βοηθήσουν σε περίπτωση ζημιών, ενώ οι ιδιοκτήτες τραπεζών μένουν ατιμώρητοι. Οι κυβερνήσεις πρέπει να σταματήσουν να δίνουν στον χρηματοοικονομικό τομέα ευκαιρίες για τέτοιου είδους εκβιασμό», σχολιάζει η Μίτεντραϊν.
…και διασώζουν το διεφθαρμένο ελληνικό τραπεζικό τομέα
Ακόμα χειρότερα, δισεκατομμύρια από τα χρήματα της διάσωσης διοχετεύονται στις ελληνικές τράπεζες παρά το γεγονός ότι κάποιες από αυτές μόνο καταφεύγοντας σε ύποπτες μεθόδους πληρούν τις επίσημες προϋποθέσεις. Το 2012 ένα άρθρο του Reuters αποκάλυψε τις σκανδαλώδεις πρακτικές των τραπεζών που χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο Ponzi υπεράκτιων εταιριών για να πάρουν η μία από την άλλη ακάλυπτα δάνεια. Αυτό το έκαναν για να φανούν ακόμα ικανές να προσελκύσουν ιδιωτικά κεφάλαια και να δείξουν πως πληρούν τις προϋποθέσεις για ανακεφαλαιοποίηση από το κράτος. «Οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης και της Ελλάδας, ενώ απαιτούν αίμα και δάκρυα από το μέσο Έλληνα, εθελοτυφλούν απέναντι στις μυστικές συμφωνίες μεταξύ οικονομικών ολιγαρχιών, που κυρίως ωφελούνται στην πραγματικότητα από τα χρήματα που δίνονται για τη διάσωση της Ελλάδας», επιβεβαιώνει η οικονομολόγος Μαρίκα Φραγκάκη, μέλος του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς και ιδρυτικό μέλος της ATTAC Hellas.
Αδιαφανής διαχείριση του δημόσιου χρήματος
«Τα αποτελέσματά μας αποκαλύπτουν πως ο κύριος στόχος της πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις μας για τη διαχείριση της κρίσης από το 2008 είναι να σώσουν τις περιουσίες των πλουσιότερων. Οι πολιτικές ελίτ δέχονται την τεράστια ανεργία, τη φτώχεια και τη δυστυχία, για να σώσουν ένα χρηματοοικονομικό τομέα που δεν μπορεί πια να διορθωθεί. Και η κυβέρνηση της Αυστρίας έχει συμμετάσχει στην απάνθρωπη αυτή διαδικασία εδώ και χρόνια», προσθέτει η Μίτεντραϊν. Είναι επίσης ανησυχητικό ότι οι υπεύθυνοι στην τρόικα και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας καταγράφουν ελάχιστα σχετικά με τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. «Είναι σκανδαλώδες ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκδίδει εκατοντάδες σελίδες εκθέσεων, αλλά δεν μπορεί να προσδιορίσει πού ακριβώς πήγαν τα χρήματα», εξηγεί η Μίτεντραϊν. «Καλούμε τους υπευθύνους να επιβάλουν πραγματική διαφάνεια και να καταδείξουν ποιος ωφελείται στην πραγματικότητα από τις πληρωμές.»
Η ριζική αλλαγή πολιτικής έχει ήδη καθυστερήσει
Η ριζική αλλαγή πορείας στην πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη για να διαχειριστεί την κρίση έχει ήδη καθυστερήσει. «Οι κυβερνήσεις μας σώζουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τους πλούσιους με δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος, ενώ στους ψηφοφόρους τους υποκρίνονται πως τα χρήματα διοχετεύονται στον ελληνικό λαό. Αυτό πρέπει να σταματήσει», δηλώνουν η Μίτεντραϊν και η Φραγκάκη. Οι «πολύ μεγάλες για να αποτύχουν» τράπεζες πρέπει να διασπαστούν και να αρχίσουν να υπηρετούν ξανά τη δημόσια ευημερία αντί για το ιδιωτικό κέρδος. Οι πιστωτές και οι πλούσιοι πρέπει να πληρώσουν το δικό τους μερίδιο του κόστους της κρίσης και αυστηρές ρυθμίσεις πρέπει να επιβληθούν στον χρηματοοικονομικό τομέα. «Μετά από τρία χρόνια καταστροφής που οφείλεται στη λιτότητα που επιβλήθηκε, η Ελλάδα έχει ανάγκη από αληθινά πακέτα διάσωσης που να φτάσουν πραγματικά στο γενικό πληθυσμό», καταλήγει η Λίζα Μίτεντραϊν.
Κι άλλες παράξενες λεπτομέρειες
Επιπλέον, η έρευνα που διεξήγαγε η ATTAC έφερε στο φως ορισμένες παράξενες λεπτομέρειες της λεγόμενης διάσωσης της Ελλάδας:
Αρκετές φορές η ΕΕ και το ΔΝΤ υπαναχώρησαν από τις ανακοινώσεις που είχαν κάνει και καθυστέρησαν για εβδομάδες ή και μήνες τις εκταμιεύσεις που είχαν υποσχεθεί για να ασκήσουν πιέσεις στην ελληνική δημοκρατία: το φθινόπωρο του 2011 για να αποτρέψουν δημοψήφισμα για την πολιτική λιτότητας· το Μάιο και Ιούνιο του 2012 για να αυξήσουν τις πιθανότητες νίκης κομμάτων φιλικών προς την τρόικα στις εθνικές εκλογές. Η τρόικα κατακρατώντας τα κεφάλαια που είχε υποσχεθεί ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να εκδώσει βραχυπρόθεσμα ομόλογα για να αποφύγει την επικείμενη χρεοκοπία. Καθώς αυτά τα «γραμμάτια του δημοσίου», που λήγουν μέσα σε λίγες εβδομάδες ή λίγους μήνες, έχουν υψηλότερο επιτόκιο, η έκδοσή τους αυξάνει το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης. Αυτή είναι ακόμα μια απόδειξη πως η μείωση του χρέους δεν είναι η βασική επιδίωξη της τρόικας, αλλά είναι μάλλον μια δικαιολογία για να προωθήσει τη διάλυση του κράτους πρόνοιας και την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η δόση 1 δισ. ευρώ που εκταμιεύθηκε τον Ιούνιο του 2012 χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο ως χρηματοδότηση της υποχρεωτικής συνεισφοράς της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), που θα αντικαταστήσει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ). Το ΕΤΧΣ χρηματοδότησε με αυτό τον τρόπο το πρόγραμμα που θα το διαδεχτεί, όχι όμως άμεσα, αλλά αυξάνοντας το ελληνικό χρέος.
Ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του ΕΤΧΣ και του ΕΜΣ, έχει μεταπηδήσει από την πολιτική στον χρηματοοικονομικό τομέα και αντιστρόφως πολλές φορές κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Πριν από το ΕΤΧΣ εργάστηκε διαδοχικά για τη γερμανική κυβέρνηση, το αντισταθμιστικό κεφάλαιο Moore Capital Strategy Group, για τη Γενική Διεύθυνση Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και για το αντισταθμιστικό κεφάλαιο Winton Futures Fund Ltd. Ως εκ τούτου, ο Ρέγκλινγκ αποτελεί συμβολικό παράδειγμα της στενής σχέσης μεταξύ πολιτικής και χρηματοοικονομικών αγορών, που εξηγεί εν μέρει γιατί η πολιτική της ΕΕ για τη διαχείριση της κρίσης έχει ως πρωτεύοντα στόχο τη διάσωση του χρηματοοικονομικού τομέα.
Τα κόστη προσωπικού του ΕΤΧΣ ανέρχονται σύμφωνα με τους ετήσιους λογαριασμούς του σε 3,1 εκ. ευρώ για το 2011. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, αυτό το έτος εργάστηκαν για το ΕΤΧΣ δώδεκα άτομα. Επομένως, δαπανήθηκαν κατά μέσο όρο 258.000 ευρώ ανά άτομο. Ο επικεφαλής του ΕΤΧΣ, Κλάους Ρέγκλινγκ, φέρεται να εισπράττει 324.000 ευρώ συν επιδόματα το χρόνο. Αυτά τα χρηματικά ποσά κερδίζουν οι άνθρωποι που επιβλέπουν τη μείωση του κατώτατου μικτού μισθού στην Ελλάδα σε 580 ευρώ το μήνα (510 ευρώ για τους νέους).
Πηγές: http://www.attac.at/uploads/media/backgroundmaterial_bailout_english.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου