Από τον Γιάννη Πετρίδη
Ούτε
ο ίδιος δεν ξέρει για πόσες κινηματογραφικές ταινίες έχει γράψει
μουσική, αλλά σίγουρα ένας αριθμός γύρω στις 500 θα πλησίαζε αρκετά την
πραγματικότητα και αυτό αυτομάτως θα σήμαινε ότι έγραφε περίπου κάθε
μήνα μουσική για κάποια ταινία.
Οι
περισσότεροι συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής ελπίζουν κατά βάθος να
μπορέσουν κάποτε να γράψουν ένα αναγνωρίσιμο μουσικό θέμα, όπως π.χ. το
θέμα του Henry Mancini για την ταινία Ο Ροζ Πάνθηρας. Ο Ennio Morricone
δεν χρειάστηκε να ανησυχεί γι' αυτό, αφού το κατάφερε από τα πρώτα του
βήματα στον κινηματογράφο και το επανέλαβε αργότερα αρκετές φορές.
Ανάμεσα
στους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε υπάρχουν ονόματα με
εντελώς διαφορετικό τρόπο σκηνοθεσίας, όπως οι Bernardo Bertolucci,
Terrence Malick, Brian de Palma, Roman Polanski, George Lautner, Mauro
Bolognini, Franco Zeffirelli, Pedro Almodovar, Francis Girod, Pier Paolo
Pasolini, Henri Verneuil, Giuseppe Tornatore και Gillo Pontecorvo.
Τα
πρότυπα που ακολούθησε ο μεγάλος ιταλός συνθέτης ήταν ο Max Steiner και
η μουσική που έγραψε για ταινίες όπως Οσα παίρνει ο άνεμος, Κινγκ
Κονγκ, ο Erich Wolfgang Korngold με τα Adventures Of Robin Hood και The
Sea Hawk, ο Miklos Rozsa και τα Ben-Hur, Jungle Book και Ιβανόης, ο
Dimitri Tiomkin και ο Bernard Herrmann. Η ταινία που τον έκανε όμως να
αγαπήσει την κινηματογραφική μουσική ήταν Ο Χιτών του 1954 με την
εκπληκτική μουσική του Alfred Newman και η πρώτη επαφή του με αυτήν ήταν
όταν το 1959 ο συνθέτης Mario Nascimbene τού ανέθεσε να ενορχηστρώσει
τη μουσική που είχε γράψει για την ταινία Morte di Un Amico.
Ανάλογες επιρροές είχαν βέβαια και οι John Williams, Jerry Goldsmith, John Barry και Elmer Bernstein.
Ο
Morricone γεννήθηκε στη Ρώμη στις 10 Νοεμβρίου του 1928. Γιος
τρομπετίστα της τζαζ, του Mario Morricone, ο Ennio έγραψε για πρώτη φορά
μουσική σε ηλικία 6 ετών και οι γονείς του, διακρίνοντας το ταλέντο
του, αποφάσισαν να τον στείλουν να σπουδάσει μουσική, όταν έγινε εννέα
ετών, στην Εθνική Ακαδημία τής Σάντα Σεσίλια.
Σε
ηλικία 18 ετών και λίγο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,
παίρνει το πτυχίο στην τρομπέτα και γράφει το πρώτο του έργο για φωνή
και πιάνο με τον τίτλο Il Mattino (Το Πρωινό).
Στις
αρχές της δεκαετίας του '50, παράλληλα με τα κλασικά του έργα, που ήταν
συνήθως για φωνή και πιάνο, θα αρχίσει να γράφει μουσική ως επένδυση σε
ραδιοφωνικά προγράμματα.
Στη
συνέχεια, οι συνεργασίες του με καλλιτέχνες όπως οι Renato Rascel,
Mario Lanza, Rita Pavone, Eduardo Vianello, Milva, Gianni Morandi, Mina
κ.ά., τον έκαναν γνωστό στους ποπ μουσικούς κύκλους και τον καθιέρωσαν
έναν ως από τους σημαντικότερους συνθέτες και ενορχηστρωτές στη δεκαετία
του '60. Παράλληλα άρχισε να γράφει μουσική για κινηματογραφικές
ταινίες που συνήθως ήταν ιταλικές εκδοχές των αμερικανικών ταινιών
western και είχαν για σκηνοθέτη τον φίλο και παλιό συμμαθητή του Sergio
Leone, ο οποίος πριν αρχίσει να ασχολείται με τα western είχε
σκηνοθετήσει το 1961 την ταινία Ο Κολοσσός Της Ρόδου και το 1962 ήταν
βοηθός του Robert Aldrich στο φιλμ