Θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές και ελληνική κατάστασηΣτις μέρες μας είναι γενικά παραδεκτό ότι οι ωκεανοί και οι βιοτικοί τους πόροι βρίσκονται υπό απειλή. Η αυξανόμενη χρήση της παράκτιας ζώνης από τον άνθρωπο, προξενεί σημαντικές βλάβες στα θαλάσσια οικοσυστήματα με απτά πλέον αποτελέσματα, όπως αυτό της εξάντλησης πολλών θαλάσσιων ιχθυαποθεμάτων. Η απειλή μιας περαιτέρω βλάβης των ενδιαιτημάτων και η πιθανή απώλεια ειδών και γενετικής ποικιλομορφίας, αναδεικνύουν τη σοβαρότητα της κατάστασης. 
Στο πλαίσιο αυτό όλο και πιο συχνά προτείνονται τα θαλάσσια καταφύγια και οι Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές [Marine Protected Areas (MPAs)] ως σημαντικά εργαλεία για την αντιμετώπιση των απειλών αυτών για τους θαλάσσιους πόρους και τα οικοσυστήματα. Η χώρα μας είναι από τις πλουσιότερες χώρες σε βιοποικιλότητα, καθώς στο θαλάσσιο περιβάλλον της Ελλάδας από τα 579 είδη ψαριών που ζουν στη Μεσόγειο τα 447 απαντώνται στις ελληνικές θάλασσες.
Τέλος, περισσότερα από 400 είδη πτηνών έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα, με τη χώρα να φιλοξενεί σημαντικό αριθμό απειλούμενων ειδών σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Είναι λοιπόν φανερό ότι τα θαλάσσια/παράκτια και νησιωτικά ενδιαιτήματα αποτελούν πεδία προτεραιότητας για την Ελλάδα, καθώς η χώρα μας διαθέτει τη μακρύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο (περίπου 15.000 km) και οι παράκτιες περιοχές παρουσιάζουν μεγάλο οικονομικό, πολιτιστικό και οικολογικό ενδιαφέρον.
Με  τον όρο Θαλάσσια Προστατευόμενη Περιοχή εννοούμε μια Περιοχή της