Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Είναι δολοφονία και όχι αυτοκτονία - Να εφαρμοστεί άμεσα η 2η Ευκαιρία στους εντίμως πτωχεύσαντες

Στοιχεία 2013, πηγή
του Γιώργου Φλωρά*
Ταραγμένος (για μια ακόμα φορά) διαβάζω στο διαδίκτυο «Αυτοκτόνησε ιδιοκτήτης γνωστού έθνικ εστιατορίου στο Χαλάνδρι. Νεκρός βρέθηκε γνωστός 46χρονος επιχειρηματίας που δεν άντεξε τα οικονομικά προβλήματα και αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του. Σύμφωνα με πληροφορίες τον βρήκαν κρεμασμένο το περασμένο Σάββατο οικείοι του».
Όχι δεν αυτοκτόνησε ο απελπισμένος συνάνθρωπος μας, ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ. Και οι δολοφόνοι είναι γνωστοί και έχουν ονοματεπώνυμο.
Διαβάζουμε στον Μπαμπινιώτη τους ορισμούς της Δολοφονίας και της Αυτοκτονίας. "ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ: σκόπιμη και προμελετημένη αφαίρεση της ζωής ανθρώπου…. ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ: το να προκαλέσει κανείς συνειδητά τον ίδιο του τον θάνατο".
Προκάλεσε λοιπόν ο αυτόχειρας συνειδητά τον ίδιο του τον θάνατο; Οδήγησε δηλαδή συνειδητά τον εαυτό του στα οικονομικά προβλήματα που τον οδήγησαν στην απελπισία και μετά στην αυτοκτονία;
Πρέπει να είναι κάποιος πολύ άρρωστος για να ισχυριστεί ότι ο μικρομεσαίος που

βιώνει την πρωτοφανή για τα σύγχρονα, παγκόσμια, χρονικά κρίση, προκαλεί συνειδητά τον ίδιο του τον θάνατο δημιουργώντας ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα, εξαιτίας της δουλειάς του. Ναι, προφανώς, ο ίδιος έδεσε τον σχοινί στον λαιμό του και κρεμάστηκε, όμως αυτό ήταν η τελευταία πράξη του έργου, η πρόκληση του «θανάτου» του προηγήθηκε χρονικά και οφείλεται σε διαφορετικούς λόγους και φυσικά δεν ήταν συνειδητή επιλογή.

Θα πει κάποιος ότι είναι βαριά η κατηγορία περί δολοφονίας του αυτόχειρα. Κατηγορία που αφορά κάθε αυτόχειρα μικρομεσαίο που έπεσε έξω λόγω της κρίσης και οδηγείται σε απόλυτη απελπισία.

Στην Ελλάδα σήμερα ζούμε, σε ζωντανή μετάδοση, μια επανάληψη της νουβέλας του Γουέλς με τίτλο "ο Αόρατος άνθρωπος". Η νουβέλα αφηγείτο την ιστορία του επιστήμονα της Χημείας Γκρίφιν, που ανακαλύπτει τη μυστική συνταγή που θα τον κάνει αόρατο. Ο Γκρίφιν δοκιμάζει τη συνταγή με επιτυχία και για λίγο κυκλοφορεί πότε αόρατος και πότε μεταμφιεσμένος με επιδέσμους, γυαλιά και γάντια ανάμεσα στους συνανθρώπους του. Κάποια στιγμή όμως ανακαλύπτει ότι δεν μπορεί να γίνει ξανά ορατός, κάτι που τον οδηγεί στην τρέλα και τελικά στο θάνατο.

Αυτό βίωσε ο αυτόχειρας, αυτό βιώνει σήμερα τεράστιος αριθμός κατεστραμμένων μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Πτώχευσαν και έχουν οικονομικές υποχρεώσεις που αδυνατούν να εξοφλήσουν. ΟΑΕΕ, Εφορία, τράπεζες, επιταγές κλπ. Η Πολιτεία κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα και θεωρεί ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι λαμόγια, έχουν τα χρήματα και δεν πληρώνουν. Επικρατεί μια ηλίθια λογική που λέει: στο παρελθόν είχες κέρδη, κόψε τον λαιμό σου να πληρώσεις. Συνεπώς ορθώνονται ανυπέρβλητα τείχη και ο κατεστραμμένος δεν μπορεί να κάνει μια νέα εκκίνηση.

Μιλάει η Πολιτεία σύσσωμη για τις "υγιείς επιχειρήσεις" και για την ανάγκη προστασίας τους. Εκφράζω μια απορία. Όταν ένας άνθρωπος παύει να είναι υγιής, ασθενεί, τι κάνει τότε η Πολιτεία; Σπεύδει να τον βοηθήσει να γίνει και πάλι υγιής, χτίζει Νοσοκομεία, παρέχει περίθαλψη. Θα ακουγόταν τρελό η Πολιτεία να έλεγε: αν αρρωστήσεις, δεν σε περιθάλπω, ψάξε να βρεις γωνία να πεθάνεις. ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ όμως στους κατεστραμμένους μικρομεσαίους. Και μαζί με την Πολιτεία συνδράμει και η Κοινωνία. Μεγάλο μέρος της «υγιούς» Κοινωνίας αποδέχεται ότι οι «μη υγιείς» επιχειρηματίες πρέπει να μείνουν στο περιθώριο, ΑΡΚΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ τους ενοχλήσουν στο μέλλον.

Αν οι συνέπειες ήταν απλά οικονομικές θα φώναζα λιγότερο. Όμως σπίτια διαλύονται, άνθρωποι πέφτουν σε κατάθλιψη, εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια σε έξαρση, παιδιά μεγαλώνουν με τις οικογένειες τους σε σοβαρή κρίση (άρα μελλοντικές προβληματικές προσωπικότητες), άνθρωποι αυτοκτονούν.
Γιατί είναι λοιπόν Δολοφονία; Γιατί η αδιαφορία της Πολιτείας και μέρους της Κοινωνίας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα είναι σκόπιμη και προμελετημένη.
Η Δεύτερη Ευκαιρία στους Έντιμους Πτωχεύσαντες δεν είναι κάτι το φανταστικό. Είναι εφαρμοσμένη πρακτική, επί σειρά σχεδόν 20 ετών, σε προηγμένα Κράτη, σε Οικονομίες που σήμερα θριαμβεύουν παγκοσμίως. Έχει απλή δομή: δίνεις αμέσως 2η Ευκαιρία σε αυτόν που πτώχευσε Έντιμα.

Αν δηλαδή ο οποιοσδήποτε επιχειρηματίας πέσει έξω (ενδεχόμενο που συνυπάρχει με το Επιχειρείν αιωνίως), ερευνάς αμέσως αν είχε δόλο ή όχι στο να πτωχεύσει (τα κριτήρια είναι δεδομένα και όχι κάτι αόριστο). Ερευνάς αμέσως και όχι σε 10 χρόνια. Σε όσους κρίνεις Έντιμους (το 95% με βάση τα Στατιστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης) δίνεις αμέσως την 2η Ευκαιρία. Δηλαδή τους απαλλάσσεις από τα χρέη που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν και τους επιτρέπεις να ξεκινήσουν και πάλι από το μηδέν.

Όπως δηλαδή κάνει η Κοινωνία απλόχερα στον ιδιώτη που θα πτωχεύσει (βλ. Νόμος Κατσέλη και κούρεμα δανείων κατά 70%-80%-90%). Όπως δηλαδή απαιτεί το 100% των Ελλήνων να πράξουν οι δανειστές μας για το Δημόσιο χρέος μας, δηλαδή για το χρέος όλων μας, επειδή αυτό δεν είναι βιώσιμο.

Και ενώ η λύση είναι γνωστή, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει ήδη από το 2008 και εντονότερα από το 2014 για να αλλάξει το Πτωχευτικό Δίκαιο και να εφαρμοστεί άμεσα η 2η Ευκαιρία στους εντίμως πτωχεύσαντες (ιδίως της Κρίσης), η Πολιτεία αδιαφορεί και αδρανεί. Και η Κοινωνία ανατριχιάζει στο ενδεχόμενο ότι, αφού πάρει κάποιου πτωχεύσαντα όλη την περιουσία, το υπόλοιπο χρέος θα σβηστεί και αυτός θα ξεκινήσει και πάλι από το μηδέν την προσπάθεια του να ζήσει σαν άνθρωπος. Η Κοινωνία επιθυμεί να δημιουργήσει τους νεόδουλους, τους μικρομεσαίους που πτώχευσαν χωρίς δόλο και για τους οποίους επιθυμεί για μια ζωή να δουλεύουν για την εξόφληση του χρέους τους.

Η αποστροφή της Κοινωνίας στην καταστροφή των Μικρομεσαίων λαμβάνει διαστάσεις Κοινωνικού Ρατσισμού. Η άμεση αναστροφή της κατάστασης αυτής δεν είναι απλά ανθρώπινη υποχρέωση, είναι προς το συμφέρον όλων.

 
Αν τους "υγιείς" τους απασχολεί μόνο το οικονομικό θέμα (ως κίνητρο για να δράσουν για ένα ζήτημα) τότε τους διαβεβαιώνω ότι η ενεργοποίηση των κατεστραμμένων μικρομεσαίων, ΤΩΝ ΑΟΡΑΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ δηλαδή, θα αποδώσει υπερπολλαπλάσια στην Οικονομία σήμερα από το να παρακαλάμε τους ξένους να έρθουν να επενδύσουν στην χώρα μας.


*πηγή stokokkino

Ο Γιώργος Φλωράς, 48 ετών, επιχειρηματίας, είναι μέλος στο ΔΣ του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών.
Έχει βιώσει από πρώτο χέρι την επαγγελματική επιτυχία και την επαγγελματική αποτυχία και συμμετέχει ενεργά στην προσπάθεια άμεσης εφαρμογής της Δεύτερης Ευκαιρίας στους Έντιμους Πτωχεύσαντες


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Στη Νάξο, 11-13 Ιουνίου 2021 Το 33ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας

Το 33ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας με θέμα:   «Η θάλασσα στον κινηματογράφο» σε συνεργασία με την Κινηματογρα...