του Γιάννη Μπαλτογιάννη
από το πρώτο τεύχος του
Τόπος και Κοινωνία
Οι συζητήσεις και οι αναλύσεις για το ποια μορφή θα έπρεπε να έχει ο μεγαλύτερος οικισμός της Νάξου λαμβάνουν χώρα καθημερνά στο νησί, μεταξύ των κατοίκων της και των επισκεπτών της. Κάθε μέρα βρισκόμαστε σε κουβέντες που αφορούν τη λειτουργία της πόλης, τα προβλήματά της αλλά και την αισθητική που προβάλει στην καθημερινότητά μας. Η Χώρα εισβάλει στους προβληματισμούς μας γιατί αποτελεί το ζωτικό μας χώρο, τον τόπο που κινούμαστε, δουλεύουμε, τον χώρο στον οποίο επικεντρώνεται η γραφειοκρατική καθημερινότητα αλλά και χώρο εμπορίου και τουρισμού.
Οι συζητήσεις μας περιλαμβάνουν πολύ συχνά προβληματισμούς για συγκεκριμένα ζητήματα της λειτουργίας του οικισμού, όπως είναι η παρουσία των αυτοκινήτων, η παραβατικότητα στους νόμους που ορίζουν τη δόμηση και την επέκτασή της, η διαχείριση των απορριμμάτων που παράγουμε και το σύνολο των απαραίτητων δικτύων της λειτουργίας της (φωτισμός, ύδρευση, όμβρια ύδατα, πεζόδρομοι, δρόμοι, δημόσιος χώρος).
Ο προβληματισμός αυτός, που είναι βασικό στοιχείο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης για τον ζωτικό μας χώρο, έχει πολύ συχνά αποσπασματικό χαρακτήρα και στοχεύει σε προβλήματα ή ζητήματα που έχουν ήδη λάβει υλική υπόσταση (μορφή) γύρω μας, για παράδειγμα η αισθητική των φωτιστικών σωμάτων της παραλίας, η μορφή των κάδων απορριμμάτων, κάποιου είδους τοπική πλακόστρωση ή ακόμα και η φύτευση.
Γύρω από κάθε τέτοιο προβληματισμό μας, υποβόσκει πάντα ένα τεράστιο ερώτημα που αποφεύγουμε συστηματικά να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε: «Τι είναι η Χώρα της Νάξου;» Ο καθένας από εμάς έχει στο μυαλό του μία διαφορετική πόλη. Συνήθως τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν αυτήν τη πόλη στο μυαλό μας στηρίζονται σε βιώματα της παιδικής ή εφηβικής ηλικίας και σε άλλα γεγονότα (σταθμούς) βιωματικού χαρακτήρα όπως είναι προσωπικές στιγμές ευτυχίας ή θλίψης. Συνδυάζοντας αυτά τα βιώματα με συγκεκριμένες εικόνες της μνήμης μας, αναζητούμε στην καθημερινότητά μας αυτήν την πόλη που υπάρχει μόνο στο νου μας. Το σύνολο αυτών των πόλεων του μυαλού μας συνθέτει τη συλλογική αντίληψη για τη Χώρα.
Για κάθε έναν από εμάς που επιδιώκει την αλλαγή της Χώρας της Νάξου και το μετασχηματισμό της σε κάτι καλύτερο από αυτό που είναι σήμερα, επιβάλλεται η επικέντρωση της δουλείας μας πρωτίστως στην ανάλυση της ουσίας ύπαρξής της
από το πρώτο τεύχος του
Τόπος και Κοινωνία
Οι συζητήσεις και οι αναλύσεις για το ποια μορφή θα έπρεπε να έχει ο μεγαλύτερος οικισμός της Νάξου λαμβάνουν χώρα καθημερνά στο νησί, μεταξύ των κατοίκων της και των επισκεπτών της. Κάθε μέρα βρισκόμαστε σε κουβέντες που αφορούν τη λειτουργία της πόλης, τα προβλήματά της αλλά και την αισθητική που προβάλει στην καθημερινότητά μας. Η Χώρα εισβάλει στους προβληματισμούς μας γιατί αποτελεί το ζωτικό μας χώρο, τον τόπο που κινούμαστε, δουλεύουμε, τον χώρο στον οποίο επικεντρώνεται η γραφειοκρατική καθημερινότητα αλλά και χώρο εμπορίου και τουρισμού.
Οι συζητήσεις μας περιλαμβάνουν πολύ συχνά προβληματισμούς για συγκεκριμένα ζητήματα της λειτουργίας του οικισμού, όπως είναι η παρουσία των αυτοκινήτων, η παραβατικότητα στους νόμους που ορίζουν τη δόμηση και την επέκτασή της, η διαχείριση των απορριμμάτων που παράγουμε και το σύνολο των απαραίτητων δικτύων της λειτουργίας της (φωτισμός, ύδρευση, όμβρια ύδατα, πεζόδρομοι, δρόμοι, δημόσιος χώρος).
Ο προβληματισμός αυτός, που είναι βασικό στοιχείο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης για τον ζωτικό μας χώρο, έχει πολύ συχνά αποσπασματικό χαρακτήρα και στοχεύει σε προβλήματα ή ζητήματα που έχουν ήδη λάβει υλική υπόσταση (μορφή) γύρω μας, για παράδειγμα η αισθητική των φωτιστικών σωμάτων της παραλίας, η μορφή των κάδων απορριμμάτων, κάποιου είδους τοπική πλακόστρωση ή ακόμα και η φύτευση.
Γύρω από κάθε τέτοιο προβληματισμό μας, υποβόσκει πάντα ένα τεράστιο ερώτημα που αποφεύγουμε συστηματικά να δοκιμάσουμε να απαντήσουμε: «Τι είναι η Χώρα της Νάξου;» Ο καθένας από εμάς έχει στο μυαλό του μία διαφορετική πόλη. Συνήθως τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν αυτήν τη πόλη στο μυαλό μας στηρίζονται σε βιώματα της παιδικής ή εφηβικής ηλικίας και σε άλλα γεγονότα (σταθμούς) βιωματικού χαρακτήρα όπως είναι προσωπικές στιγμές ευτυχίας ή θλίψης. Συνδυάζοντας αυτά τα βιώματα με συγκεκριμένες εικόνες της μνήμης μας, αναζητούμε στην καθημερινότητά μας αυτήν την πόλη που υπάρχει μόνο στο νου μας. Το σύνολο αυτών των πόλεων του μυαλού μας συνθέτει τη συλλογική αντίληψη για τη Χώρα.
Για κάθε έναν από εμάς που επιδιώκει την αλλαγή της Χώρας της Νάξου και το μετασχηματισμό της σε κάτι καλύτερο από αυτό που είναι σήμερα, επιβάλλεται η επικέντρωση της δουλείας μας πρωτίστως στην ανάλυση της ουσίας ύπαρξής της