Το πρόβλημα με τους Γερμανούς...

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Διαβάζω διάφορα ψευδοπατριωτικά και εθνικιστικά εναντίον των Γερμανών αυτή την περίοδο - όχι ότι οι λαϊκιστές Γερμανοί πάνε πίσω εναντίον των Ελλήνων -  κυρίως από όσους θα έπρεπε να
σιωπούν. Αυτό είναι σύνηθες στην Ελλάδα. Ωρύονται όσοι έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον διάβολο, το χρήμα δηλαδή και όσοι για την εξυπηρέτηση του πρόσκαιρου μικροσυμφέροντός τους θα σκότωναν ακόμη και την ίδια τους την μάνα και θα υποθήκευαν το μέλλον των παιδιών τους. Κάπως έτσι το σύμβολο του πολιτικού αμοραλισμού του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εμφανίστηκε χθες αγανακτισμένος και αυτός...
 με την γερμανική κυβέρνηση αναρωτώμενος μόρτικα: «Ποιος είναι ο κύριος Σόιμπλε που μπορεί να λοιδορήσει την Ελλάδα;»

Ο χορηγός, ο μέντορας σας και ο χρηματοδότης, είναι, αγαπητέ Κύριε Παπούλια. Τρία σε ένα. Ο Σόιμπλε είναι αυτό που αποφασίσατε εσείς μαζί με το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και την διαπλοκή να είναι. Εσείς του δώσατε την δυνατότητα με ελεεινές συμπεριφορές κουτσαβάκηδων και τσάμπα μάγκων, οι οποίοι εάν αισθανθούν απειλούμενοι είναι έτοιμοι να παραδώσουν όλα όσα δεν τους ανήκουν: λαϊκή κυριαρχία, εθνικούς πόρους και κυρίως την ισχύ και αξιοπρέπεια κράτους και λαού και όχι απλώς την ευημερία της κοινωνίας, για να «διορθωθεί» μια οικονομική μεγέθυνση που βασίστηκε, με δική σας ευθύνη, στην κρατική και ιδιωτική κατανάλωση και όχι στην παραγωγή. Αυτός είναι ο Σόιμπλε, και καθόλου περίεργο δεν είναι που λοιδορεί την Ελλάδα όπως νομίζετε, καθώς εσείς του την ενεχυριάσατε ταπεινωμένη και εξευτελισμένη μέσα στα δικομματικά σκάνδαλα και την διαφθορά,  που δίχως ίχνος σοβαρότητας και ευθύνης προβάλατε διεθνώς.

Η ζημιά, για παράδειγμα, που πρόσθεσε ο κ. Παπανδρέου στο ήδη βεβαρημένο κλίμα για τους Έλληνες διεθνώς είναι ανυπολόγιστη. Εμείς που ζούμε στο εξωτερικό το γνωρίζουμε καλά. Μας ζημιώσατε όχι απλώς οικονομικά, αλλά κυρίως ηθικά και πολιτικά και αυτό είναι ασυγχώρητο. Δεν φτάνει που μας οδηγήσατε σε αυτοεξορία, αλλά φέρατε έτσι τα πράγματα να μας κοιτούν οι συνάδελφοι μας με «οίκτο» ή υπομειδιάματα και τα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν καθημερινά το βλέμμα καχυποψίας και έμμεσης αμφισβήτησης των συμμαθητών και συμφοιτητών τους στα σχολεία της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Και μετά αναρωτιέται ο Πρόεδρος: «ποιος είναι ο κύριος Σόιμπλε»! Είναι αυτός που πήρε το μπαλάκι της χυδαιότητας από εσάς και συνεχίζει το παιχνίδι, πετώντας το πιο μακριά και τώρα στα κεφάλια σας με δύναμη κύριοι κυβερνητικοί άρχοντες και κακομοίρηδες πολιτικάντηδες ή τεχνοκράτες δίχως τσίπα και επιστημονική γνώση.

Όταν εγκαίρως επισημαίναμε τους σχετικούς κινδύνους και με ορθή εκτίμηση των συνεπειών σας ζητούσαμε να «μαζευτείτε» και να αλλάξετε πολιτική στάση και συμπεριφορά, τα κοινωνικά προϊόντα και παραπροϊόντα σας επιχειρούσαν να λοιδορήσουν εμάς! Και άλλοι πτώχευσαν, αλλά κανείς άλλος δεν έπραξε τόσες αθλιότητες σε βάρος της χώρας του και των συμπατριωτών του γενικώς όσο εσείς. Πρώτα σε discursive επίπεδο και μετά σε θεσμικό και διεθνοπολιτικό. Έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα, όταν οι δράστες είναι τυχοδιώκτες και δεν σέβονται αυτούς, που τυπικά τουλάχιστον εκπροσωπούν πολιτικά. Έτσι γίνεται εκεί όπου αφού υφαρπάξουμε την ψήφο με απατεωνιές και βολευτούμε στην καρέκλα της εξουσίας, λέμε με αντιδημοκρατικό θράσος ότι «δεν ενδιαφέρομαι για το πολιτικό κόστος»!  

Ο  Σόιμπλε δεν λοιδορεί τους Έλληνες, Κύριε, εμάς λοιδόρησε και περιέπαιξε εξευτελιστικά το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί της διαπλοκής. Αν κάποιον λοιδορεί ο Γερμανός υπουργός είναι η αφεντιά σας (το σύνολο του πολιτικού κατεστημένου)και γι’ αυτό αντιδράτε. Μόνον που μετά την προστυχιά των δανειακών συμβάσεων και κυρίως της προδοτικής αναδιάρθρωσης που μηχανεύεστε δεν έχετε πολιτική νομιμοποίηση: άρα δεν είστε «πατρίδα».  Ο Σόιμπλε, λοιπόν, δεν λοιδορήσει την Ελλάδα, αλλά το πολιτικό της σύστημα και προσωπικό. Ξέρει αυτός και όλοι οι άλλοι πλέον σε ολόκληρο τον κόσμο και καλά κάνουν!

Το πρόβλημα με την γερμανική κυβέρνηση και γενικότερα με την γερμανική ελίτ, όμως, σε σχέση με την Ελλάδα είναι ασφαλώς σοβαρότερο και πάει μακρύτερα. Επ’ αυτού μου δόθηκε η ευκαιρία να ενημερώσω εγκαίρως τους διαδικτυακούς φίλους, γνωρίζοντας σε ικανοποιητικό μάλλον βαθμό την γερμανική διεθνή και ευρωπαϊκή στρατηγική. Σε τούτο το σημείωμα θα προβώ μόνον σε μερικές παρατηρήσεις, επαναλαμβάνοντας μάλλον αποφθεγματικά όσα έχω μέχρι τώρα επισημάνει:

1) Οι Γερμανοί έχουν μια και μοναδική στρατηγική για την Ευρώπη: επέκταση δια της οικονομικής εξάρτησης, ανεξάρτητων (τυπικώς) κρατών. Δεν ακολουθούν την κλασική ιμπεριαλιστική σχολή. Κατασκευάζουν πλαίσια οικονομικής υποδούλωσης των λιγότερο ισχυρών κρατών, δίχως να φορτώνονται σε υπέρμετρο βαθμό τις οικονομικές δουλείες τους. Δεν θέλουν να κατακτήσουν, λοιπόν, την Ελλάδα, επιδιώκουν απλώς κατ’ αρχήν να την χειραγωγήσουν απολύτως οικονομικά. Έτσι, θα βάλουν στο χέρι και το πολιτικό σύστημα και δεν θα χρειάζεται πλέον να «λαδώνουν» πολιτικούς και κρατική μηχανή για να παίρνουν δουλειές. 

2) Οι Γερμανοί δεν θέλουν να κάνουν την Ελλάδα γερμανικό κρατίδιο, ούτε να μάθουν τους Έλληνες με το «ζόρι» γερμανικά. Μάλλον δεν το θέλουν. (Η γερμανική ελίτ, σε αντίθεση από την γαλλική και την αγγλοσαξονική, αντί να κολακεύεται που κάποιοι μιλούμε καλά την γλώσσα τους, δείχνει σε δεύτερο στάδιο ενοχλημένη από αυτό, αν συμπίπτει να συνοδεύεται και από άλλα στοιχεία ατομικής ισχύος). Προσδοκούν την εγκαθίδρυση ενός κοινωνικοοικονομικού μοντέλου σε συνδυασμό με απόλυτη οικονομική εξάρτηση, μέσω της δανειοδότησης και του ελέγχου του προϋπολογισμού και της διοίκησης. Έτσι, θα έχουν για πάντα στο τσεπάκι τούς κυβερνώντες και θα κατασκευάσουν μεσοπρόθεσμα ένα πολιτικό σύστημα στα μέτρα τους. Μετά από αυτό η Ελλάδα θα μπορεί να μετατραπεί σε δόρυ και «μαξιλάρι» για τα γερμανικά συμφέροντα στην περιοχή, έτοιμο όμως να «θυσιαστεί», να θρυμματιστεί και να σπάσει όταν έρθει η ώρα αυτοί να συγκρουστούν με άλλες πολικές δυνάμεις (polar powers). Αυτό θα εξαρτηθεί από την συγκυρία και τον βαθμό συμμόρφωσης (ταύτισης) της ελληνικής ηγεσίας στις επιταγές των Γερμανών κυβερνώντων. Το ζήτημα για την γερμανική ελίτ είναι ο έλεγχος και το μάνατζμεντ επί της Ελλάδoς. Σήμερα, αυτό το επιθυμούν σε απόλυτο βαθμό για να συνεχίσουν να ικανοποιούν το αίτημα για ρευστότητα από το ελληνικό κράτος και την αγορά. Μόνον που τούτο δεν αρέσει καθόλου σε άλλους παραδοσιακούς συμμάχους της Ελλάδας και σε νέες περιφερειακές δυνάμεις, αν και οι τελευταίοι την δυσαρέσκεια τους δεν την εκφράζουν ευθέως, αλλά έμμεσα, ενεργοποιώντας μάλιστα τους «ανθρώπους» τους στην Αθήνα, έτσι ώστε να υπονομεύσουν την γερμανική επιχείρηση: «έλεγχος της Ελλάδας δια του PANOPTICON» - το οποίο πριν από μήνες είχα παρουσιάσει και αναλύσει.    

3) Η λεγόμενη συντεταγμένη χρεοκοπία της Ελλάδας είναι το μοντέλο που εξυπηρετεί καλύτερα την στρατηγική των Γερμανών και αυτό θα επιβάλλουν, καθώς οι αντίπαλοι τους στο διεθνές σύστημα δεν έχουν να προσφέρουν κάτι ελκυστικότερο για την μεταπρατική, διαπλεκόμενη πολιτικοεπιχειρηματική τάξη της χώρας μας. Μόνον τρικλοποδιές μπορούν να βάλουν στους Γερμανούς και όχι να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη. Σε άλλη περίπτωση οι Γερμανοί απειλούν - τώρα πια που αισθάνονται ότι έχουν σε σημαντικό βαθμό οχυρωθεί απέναντι σε μια χύμα στάση πληρωμών της χώρας μας - ότι θα αφήσουν την Ελλάδα στην τύχη της, καθιστώντας την μάλιστα το σκιάχτρο για τους υπόλοιπους λαούς τής υπό γερμανική ηγεμονία (και όχι κυριαρχία) Ευρώπης. Επ’ αυτού έκαναν ήδη κάποιες διπλωματικές κινήσεις, στις οποίες επιτρέψτε μου να μην αναφερθώ αυτή τη στιγμή, διότι εκθέτουν άσχημα (και) το ελληνικό πολιτικό σύστημα και καλό είναι να μιλήσουμε αργότερα όταν τα στοιχεία θα είναι απτά και όχι πληροφορίες.

Τον Λουκά Παπαδήμο, δυστυχώς στην περίπτωσή μας, μην τον υπολογίζετε! Αντίθετα από ότι διαδίδει η διαπλοκή, ο άνθρωπος δεν έχει πρόσβαση στην Γερμανική κυβερνώσα ελίτ και είναι απολύτως άγνωστος στην επιχειρηματική ελίτ. Το κακό για το καθεστώς είναι ότι παρά την «δουλική» και γλοιώδη στάση των αρχηγών του κυρίαρχου πολιτικού μας συστήματος, απέναντι στους Γερμανούς, κανείς τους δεν χαίρει εκτιμήσεως ή έστω σεβασμού στην Γερμανία. Τους θεωρούν μάλιστα «προδότες» και τιποτένιους – και οι Γερμανοί τιμωρούν τους «προδότες» και τιποτένιους! Η έννοια της εμπιστοσύνης για τους Γερμανούς είναι σημαντικότερη από ότι στους αγγλοσάξονες. Και τους Έλληνες πολικούς δεν τους εμπιστεύονται. Αν προχωρήσει η «συντεταγμένη χρεοκοπία» δεν θα απομείνει στην πολιτική σκηνή κανείς από τους Έλληνες πολιτικούς ηγέτες που γνωρίσαμε, ή σχεδόν κανείς, με την έννοια ότι οι Γερμανοί θα παζαρέψουν με την αμερικανική ηγεσία για την σταδιακή απομάκρυνση ορισμένων μέσω ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ (ελεγχόμενων) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ. Σημειώστε την φράση αυτή που τόνισα με κεφαλαία, καθώς αποτελεί το νέο γερμανικό πολιτικό concept, για την Ελλάδα και το λέω μετά λόγου γνώσεως, αν και θα το αναλύσω αργότερα – αν δεν βαρεθώ να γράφω, μια και όσοι θα έπρεπε να παίρνουν «αμπάριζα» για να καταστρώνουν εναλλακτική πολιτική, σαχλαμαρίζουν με λογύδρια και υπερβατικά ιδεολογήματα σαν σχολιαρόπαιδα.

Καταλάβατε τώρα Κύριε Πρόεδρε ποιος είναι ο κύριος Σόιμπλε, που σας λοιδορεί, ενώ παίρνουν δυστυχώς και εμάς τα σκάγια; Θα πω και ένα «μυστικό». Δεν ξέρω τι πληροφορίες είχε ο κ. Παπούλιας  - που θα έπρεπε να έχει – αλλά όσοι ασχολούμαστε με την διεθνή πολιτική ή τις επιχειρήσεις και παρακολουθούσαμε από κοντά και από μέσα την γερμανική στρατηγική για την Ελλάδα τα τελευταία δύο-τρία χρόνια , ξέραμε επακριβώς που θα οδηγηθεί η ελληνική οικονομική κρίση. Να γιατί δεν πέφταμε έξω στις εκτιμήσεις μας. Απλώς ερμηνεύαμε αυτά που διαδραματίζονταν μπροστά στα μάτια μας, που για τους πολλούς ήταν αόρατα ή απολύτως ανεστραμμένα, εξαιτίας της θολούρας και του παραπλανητικού θορύβου που δημιουργούσε η έξαλλη και φοβισμένη διαπλοκή.