Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Όταν μερικά κράτη στην Ε.Ε., είναι πιο “ίσα” από τα άλλα – Ο φορολογικός παράδεισος του Λουξεμβούργου- Το σκάνδαλο φοροδιαφυγής του Λουξεμβούργου σε ένα βίντεο 3 λεπτών

Ας δούμε πώς έχουν τα πράγματα στον φορολογικό παράδεισο που λέγεται Λουξεμβούργο, διαβάζοντας ένα πολύ κατατοπιστικό άρθρο των Financial Times, το οποίο αναδημοσιεύθηκε -μεταφρασμένο- στο euro2day.gr
 Το Μεγάλο Δουκάτο δεν έχει γενικά χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές. Υπάρχει όμως εντυπωσιακός αριθμός ελαφρύνσεων που οδηγεί σε τρομακτικές στρεβλώσεις. Πώς κατάφερε η Amazon να πληρώνει ΦΠΑ 3%. 

Πώς το Λουξεμβούργο έστησε τον... φορολογικό του παράδεισο 
Περνώντας από τις δασικές εκτάσεις των Αρδεννών, η εθνική οδός από τις Βρυξέλλες σε κάποιο σημείο συναντά τα σύνορα του Λουξεμβούργου, στη Martelagne μία μικρή πόλη που είναι διάσημη επειδή ο κεντρικός της δρόμος είναι και η συνοριογραμμή μεταξύ δύο χωρών.Από τη μία πλευρά -εκείνη του Λουξεμβούργου με τη χαμηλή φορολογία- το βασικό χαρακτηριστικό είναι ο εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός βενζινάδικων που προσφέρουν καύσιμα με τη χαμηλότερη φορολογία στην Ευρώπη. Είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα του «τουρισμού του βενζινάδικου» που συνεισφέρει στο εμπορικό ισοζύγιο του Λουξεμβούργου εις βάρος των γειτονικών του χωρών.

Αυτό είναι το ένα πρόσωπο του Λουξεμβούργου: Μία μικρή χώρα στο κέντρο της
Ευρώπης που έχτισε τον πλούτο της στηριζόμενη στον πλούτο ξένων
φορολογουμένων. Οι χαμηλοί δασμοί στα καύσιμα είναι ένα μόνο παράδειγμα του χαρακτηριστικού φορολογικού συστήματος που έκανε την κοινωνία της χώρας μία από τις πλουσιότερες στον κόσμο.
Υπάρχει όμως, και η άλλη πλευρά. Η ετοιμότητα και η οικονομική εξειδίκευση της χώρας την έχουν καταστήσει τη δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανία διαχείρισης fund στον κόσμο. Έχει κερδίσει τη φήμη της σταθερότητας, του επαγγελματισμού, ενώ ο τραπεζικός της κλάδος επέδειξε αντοχή κατά τη διάρκεια της χρηματοοικονομικής κρίσης.

Η ευημερία του Λουξεμβούργου, όμως, απειλείται πλέον από την εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια για τις φορολογικές του πρακτικές. Η χώρα κατηγορείται ότι βοηθά πολίτες άλλων χωρών να φοροδιαφύγουν. Ο πρωθυπουργός Xavier Bettel «βαρέθηκε να τον κατηγορούν ότι προστατεύει έναν φορολογικό παράδεισο, ένα εκκολαπτήριο αμαρτίας».
Το Λουξεμβούργο κατηγορείται επίσης ότι προσφέρει προνομιακές συμφωνίες σε μεγάλες επιχειρήσεις παραβιάζοντας έτσι τους ευρωπαϊκούς κανόνες περί κρατικών επιδοτήσεων. Η νευρικότητα χτύπησε κόκκινο όταν η Κομισιόν ξεκίνησε έρευνα τον προηγούμενο μήνα θέτοντας στο στόχαστρο φορολογικές αποφάσεις της χώρας που αφορούν τη Fiat και άλλες επιχειρήσεις.

Η Κομισιόν κινήθηκε επίσης νομικά εναντίον του Λουξεμβούργου για «σοβαρή στρέβλωση του ανταγωνισμού» καθώς χρεώνει ΦΠΑ μόλις 3% στην Amazon και σε άλλες επιχειρήσεις ηλεκτρονικού εμπορίου βιβλίων. Οι χαμηλοί συντελεστές ΦΠΑ έκαναν το Λουξεμβούργο κόμβο για τον κλάδο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Όμως κινδυνεύει να χάσει έσοδα 800 εκατ. ευρώ -που αντιστοιχούν στο 1,5% του ΑΕΠ της χώρας- τον επόμενο χρόνο εν όψει της αναθεώρησης των ευρωπαϊκών φορολογικών κανόνων.

Μία ακόμη απειλή είναι η πρόθεση του ΟΟΣΑ να πατάξει την επιχειρηματική πρακτική της φοροαποφυγής, στον απόηχο της διεθνούς κατακραυγής που προκλήθηκε από την αποκάλυψη των πρακτικών που ακολουθούσαν εταιρείες όπως η Amazon και η Apple.

Ο ΟΟΣΑ θέλει να πατάξει το «φορολογικό αρμπιτράζ» - τη σύναψη ελκυστικών φορολογικών συμφωνιών με μεγάλες επιχειρήσεις – η οποία μπορεί να επηρεάσει πολλές από τις εταιρείες finance και holding του Λουξεμβούργου που έχουν συνολικά στοιχεία ενεργητικού μεγαλύτερα των 2 τρισ. δολ. Θα μπορούσε να οδηγήσει στο τέλος μίας εποχής για μία χώρα έκτασης 2.586 τετραγωνικών χιλιομέτρων η οποία όμως αποσπά ποσοστό μεγαλύτερο από 10% των παγκόσμιων άμεσων ξένων επενδύσεων, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

«Η δημοσιονομική κατάσταση στο Λουξεμβούργο βρίσκεται σε σημείο καμπής» δήλωσε και το ΔΝΤ το Μάιο τονίζοντας πως επίκειται αύξηση στη φορολογία της κατανάλωσης ώστε να καλυφθεί το «σημαντικό» κενό εσόδων από αυτές τις αλλαγές.

Πολλοί στο Λουξεμβούργο αντιμετωπίζουν τις επικείμενες αλλαγές με τρόμο. Άλλοι πάλι εκτιμούν ότι το Μεγάλο Δουκάτο μπορεί να προσαρμοστεί και να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του. Σύμφωνα με την PwC, πολλά θα εξαρτηθούν από το εάν η κυβέρνηση δείξει πρόθεση να πολεμήσει τις προτάσεις του ΟΟΣΑ.

Ο διορισμός του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, του πρώην πρωθυπουργού, στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχει πυροδοτήσει φήμες ότι το Μεγάλο Δουκάτο έχει κερδίσει έναν ισχυρό προστάτη. Ο Κρις Λένον, πρώην επικεφαλής του τμήματος φορολογίας στη Rio Tinto, δήλωσε «είναι σαν να έβαλαν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα».

Ο κ. Γιούνκερ απορρίπτει οργισμένα τις κατηγορίες ότι το Λουξεμβούργο είναι φορολογικός παράδεισος. Σε συνέντευξή του στο Der Spiegel το Μάρτιο δήλωσε: «Είναι παραμύθι να λέμε ότι το Λουξεμβούργο έχει ειδικούς κανόνες για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων. Η κατηγορία που διατυπώνεται από τους Γάλλους Σοσιαλιστές ότι προώθησα ενεργά τη φοροαποφυγή αποτελεί εξωφρενική επίθεση για τη χώρα μου και για μένα προσωπικά».

Το Λουξεμβούργο, όμως, βρίσκεται σε διαμάχη με τους γείτονές του για το συγκεκριμένο θέμα εδώ και δεκαετίες. Ήδη από το 1973, η Γαλλία και η Γερμανία ζήτησαν να παταχθεί το φαινόμενο των «θυγατρικών της ταχυδρομικής θυρίδας», αναφερόμενες στην εταιρική δομή που είχε επικρατήσει καθώς πολλές επιχειρήσεις ήθελαν να εκμεταλλευθούν ένα φορολογικό νόμο που υπήρχε από το 1929 για να αποφύγουν τη φορολογία. Το καθεστώς αυτό τερματίστηκε το 2006 με την αλλαγή των ευρωπαϊκών κανόνων περί κρατικών επιδοτήσεων.

Το Λουξεμβούργο δεν είναι μία χώρα με γενικά χαμηλή φορολογία για επιχειρήσεις. Σχεδόν τα δύο τρίτα των χωρών του ΟΟΣΑ έχουν χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές από το Λουξεμβούργο. Υπάρχει, όμως, τεράστιος αριθμός φοροελαφρύνσεων και εξαιρέσεων που οδηγούν τελικά σε μείωση της φορολογίας.

Ορισμένες εξαιρέσεις είναι πολύ εμφανείς. Από το 2008, τα έσοδα που προκύπτουν από πνευματικά δικαιώματα, πατέντες κ.λπ. εξαιρούνται σε ποσοστό έως και 80% από τη φορολογία. Οι επιχειρήσεις του χρηματοοικονομικού κλάδου μπορούν να στηθούν κατά τέτοιον τρόπο ώστε το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από τόκους που λαμβάνουν να κρατείται σε υποκατάστημα του εξωτερικού με χαμηλή ή καθόλου φορολογία. Η μείωση της αξίας των στοιχείων ενεργητικού στο εξωτερικό μπορεί να συνυπολογιστεί, ώστε να υπάρξει η αντίστοιχη μείωση εσόδων από το Λουξεμβούργο.

Άλλες όμως, είναι πιο περίπλοκες. Εκτεταμένες επιχειρηματικές δομές που περιλαμβάνουν και άλλες χώρες που είναι «φιλικές προς τις επιχειρήσεις» όπως η Ολλανδία, επιτρέπουν το φορολογικό αρμπιτράζ. Εξωτερικά «υβριδικά» εργαλεία που το Λουξεμβούργο αντιμετωπίζει ως δάνεια, ενώ όλες οι άλλες χώρες τα βλέπουν ως στοιχεία ενεργητικού, δίνουν τη δυνατότητα στις πολυεθνικές να επαναπατρίζουν τα κέρδη τους ή να τα κατευθύνουν στις Βερμούδες με έναν φορολογικά ευνοϊκό τρόπο.

Έτσι, το Λουξεμβούργο έχει γίνει τα τελευταία χρόνια εξαιρετικά δημοφιλές σε αμερικανικές πολυεθνικές όπως η Amazon, η Caterpillar και η Microsoft.
 Η ένταξή του στην Ε.Ε. του δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Η ιδρυτική συνθήκη της Ε.Ε. του 1957 όριζε πως οι φορολογικές αρχές άλλων χωρών δεν μπορούσαν να κυνηγήσουν τις πολυεθνικές επειδή χρησιμοποιούσαν το Λουξεμβούργο. Έτσι, το Μεγάλο Δουκάτο απέκτησε ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των άλλων φορολογικών παραδείσων.

Στον απόηχο της χρηματοοικονομικής κρίσης, όμως, ενώ τα περισσότερα κράτη διψούσαν για δημόσια έσοδα, βρέθηκε στο στόχαστρο ο φορολογικός σχεδιασμός της χώρας. Στην Ιταλία, οι σχεδιαστές μόδας Domenico Dolce και Stefano Gabbana διώχθηκαν για φοροδιαφυγή για τη μεταβίβαση των εμπορικών τους σημάτων σε εταιρεία του Λουξεμβούργου.

Η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου έχει δεσμευθεί ότι θα μεταρρυθμίσει το σύστημά της μέχρι το 2017. Ο Ρίτσαρντ Κόλιερ, της PwC δηλώνει: «Θα εκπλαγώ εάν το Λουξεμβούργο δεν αναθεωρήσει το σύστημά του».

Το φορολογικό σύστημα της χώρας πιθανότατα θα καταλήξει να μοιάζει σαν των γειτονικών του χωρών, ανοίγοντας ενδεχομένως τον δρόμο για τη φορολογική εναρμόνιση στην ευρωζώνη. Οι επιπτώσεις από τη χρηματοοικονομική κρίση εντείνουν τις πιέσεις προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να συνεργαστούν και να τερματίσουν τον επιζήμιο φορολογικό ανταγωνισμό. Το παράδοξο μίας χώρας η οποία βρίσκεται στο κέντρο μίας ενιαίας αγοράς, ενώ υπονομεύει τα γειτονικά της κράτη με το φορολογικό της σύστημα, δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Το Λουξεμβούργο, όμως, είναι μάλλον απίθανο να παραδώσει αμαχητί τη φορολογική του κυριαρχία. Ο Μίκαελ Προμπστ, της συμβουλευτικής για φορολογικά θέματα ΒΑ. στο Λουξεμβούργο δήλωσε: «Η φορολογική εναμόνιση δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Είναι τεράστιες οι διαφορές μεταξύ των χωρών». Ο Νίκολας Μάκελ, επικεφαλής της επενδυτικής Luxembοurg for Finance, επιμένει ότι η χώρα είναι έτοιμη να συνεργαστεί, αλλά τονίζει πως ο τρόπος που φορολογεί τους πολίτες της «είναι θέμα πολιτικής και κοινωνικής επιλογής».

Το θέμα με τη φορολόγηση των καυσίμων είναι ενδεικτικό αυτής της νοοτροπίας. Οι ξένοι ιδιοκτήτες οχημάτων (που σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ αντιστοιχούν στο 70% των πωλήσεων καυσίμων στο Λουξεμβούργο) κάνουν ουρές στα σύνορα για να εκμεταλλευθούν τη χαμηλή φορολογία. Σύμφωνα με τον κ. Μάκελ όμως, το Λουξεμβούργο όμως, θεωρεί ότι η υψηλή φορολογία στα καύσιμα είναι κοινωνικά άδικη. «Δεν είναι δικό μας πρόβλημα που οι άλλες χώρες φορολογούν τους πολίτες τους περισσότερο. Ίσως να πρέπει εκείνοι να εναρμονιστούν με εμάς». 

 ΠΗΓΗ: FT.com  Copyright The Financial Times Ltd.


------------------------------

Γιουνκέρ κερνούσε, Λάτσης, Wind κι όχι μόνο έπιναν: Πώς το Λουξεμβούργο έγινε ο αγαπημένος φορολογικός παράδεισος των εγχώριων κροίσων

 Προκαλούν οι αποκαλύψεις ότι το Λουξεμβούργο υιοθέτησε, επί πρωθυπουργίας του σημερινού προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ φορολογικό σύστημα το οποίο επιτρέπει σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες να πληρώνουν ελάχιστο έως και μηδενικό φόρο. Όπως αποκαλύφθηκε από τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων, μετά από μελέτη 28.000 σελίδων από έγγραφα των φορολογικών αρχών, 340 μεγάλες εταιρίες, ανάμεσα στις οποίες η Apple, η Credit Agricole, η Ikea και η Amazon, επωφελήθηκαν από μυστικές συμφωνίες με τις αρχές του Λουξεμβούργου.
Στην υπόθεση, μάλιστα, εμπλέκονται και πέντε επιχειρήσεις με ελληνικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για τις: Badcock & Brown (αιολικά πάρκα) EFG Group (η Εurobank, δηλαδή, του Ομίλου Λάτση), η Weather Investments (η Wind Hellas δηλαδή), η  Macquarie Group και η Olayan Investments Company Establishment (διατηρεί ποσοστό στην Chipita κι έχει δείξει ενδιαφέρον για δημόσια «φιλέτα», όπως ο Αστέρας Βουλιαγμένης). Εντύπωση… δεν προκαλεί η μη δημοσιοποίηση των ονομάτων των «ελληνικών» εταιρειών από τα περισσότερα εγχώρια μέσα ενημέρωσης.
Διαβάστε πώς περιγράφει τις αποκαλύψεις το «euronews»:  
«Με μια πολύ περίπλοκη οικονομική αρχιτεκτονική, η σουηδική εταιρεία Ikea, με καταστήματα σε όλη την Ευρώπη, καταφέρνει να μειώσει σημαντικά τους φόρους που αποδίδει στις χώρες όπου γίνονται οι πωλήσεις.
Η φορολόγηση της εταιρείας γίνεται κυρίως στο Λουξεμβούργο, γίνεται όμως και στην Ολλανδία, το Βέλγιο, την Κύπρο και τους φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής, όπως επίσης στην Ελβετία και το Λίχτενσταϊν.
Πρόκειται για περίπλοκα συστήματα, που δημιουργούν αδιαφανείς σχέσεις ανάμεσα στις φορολογικές αρχές των χωρών και τις πολυεθνικές που κάνουν τις μεγάλες πωλήσεις τους, αναφέρουν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων το παράδειγμα του ομίλου της Pepsi αφορά ένα πλέγμα εταιρειών, που εκτείνεται πέρα από το Λουξεμβούργο, ιδιαίτερα στην Ιρλανδία, τις Βερμούδες, το Γιβραλτάρ και την Κύπρο.
Ο Όμιλος πάντως ανακοίνωσε ότι λειτουργεί με βάση τη νομοθεσία των χωρών στις οποίες δραστηριοποιείται.
Για το θέμα μίλησε στο euronews η Αν Μισέλ, δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Monde.
Κατά την έρευνα σας, ασχοληθήκατε με την περίπτωση του ΙΚΕΑ. Πόσα πιστεύετε ότι ήταν τα κέρδη της επιχείρησης από τις συμφωνίες με το Λουξεμβούργο;
Anne Michel, Le Monde:
«Είναι πολύ δύσκολο να υπολογίσουμε τα οφέλη από τους φόρους για το ΙΚΕΑ αλλά και για το σύνολο των πολυεθνικών τις οποίες ερευνήσαμε, γιατί αυτές οι φορολογικές συμφωνίες δεν δίνουν παρά μία αποσπασματική εικόνα για τις φοραπαλλακτικές διατάξεις που εφαρμόζονται.
Πάντως, από μία από τις συμφωνίες που αναλύσαμε, διαπιστώσαμε ότι τέθηκε σε εφαρμογή μία διάταξη που θα επιτρέψει στο ΙΚΕΑ να διανείμει περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ μέρισμα σε έναν από τους μετόχους της εταιρείας, που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ίδρυμα που ιδρύθηκε στο Λίχτενσταϊν, όπου επίσης δεν επιβάλλονται φόροι. Υπολογίζουμε ότι το κέρδος μόνο σε αυτή την συγκεκριμένη περίπτωση είναι περίπου 730 εκατομμύρια ευρώ».
Olivier Péguy, euronews:
«Ποιός είναι ο συνηθέστερος οργανισμός που χρησιμοποιείται από τις επιχειρήσεις; Θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε];
Anne Michel, Le Monde:
«Στην πραγματικότητα το Λουξεμβούργο είναι σαν ένα κουτί με φορολογικά εργαλεία. Υπάρχουν αρκετά πακέτα φοροδιαφυγής ουσιαστικά, που φέρουν πολλά πλεονεκτήματα, όπως για παράδειγμα οι εταιρείες συμμετοχών. Το καθεστώς τους είναι εντελώς απαλλαγμένο από φόρο και επιπλέον το σύνολο των χρηματοοικονομικών τους μέσων καθώς και τα εμπορεύσιμα περιουσιακά στοιχεία δεν φορολογούνται. Στο τέλος, ο στόχος όλων αυτών των συστημάτων είναι να μεταφέρουν στο Λουξεμβούργο εισοδήματα που αποκτούν σε άλλες χώρες για να επωφεληθούν ενός πολύ μικρού ή μηδενικού ποσοστού φόρου».
Olivier Péguy, euronews:
«Ποιες είναι οι γνωστές εταιρείες που χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα»;
Anne Michel, le Monde:
«Είναι κυρίως αμερικάνικες πολυεθνικές, όπως η Apple, η Amazon, η Pepsi, η Heinz αλλά και ευρωπαϊκές πολυεθνικές, όπως το ΙΚΕΑ. Και σε σχέση με το ΙΚΕΑ, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ανακαλύψαμε πως η εταιρεία χρησιμοποίησε ένα σύστημα φοροαπαλλαγών που δεν εφαρμόζεται μόνο στο Λουξεμβούργο, αλλά και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους, που είναι περισσότερο ή λιγότερο εξωτικοί».
Olivier Péguy, euronews
«Ποιες είναι οι χώρες που επιτρέπουν και υλοποιούν τέτοιου είδους συμφωνίες»;
Anne Michel, le Monde:
«Δεν είναι μόνο το Λουξεμβούργο που προσφέρει προνομιακά πακέτα για τις πολυεθνικές. Στην πραγματικότητα, ακόμα τρία κράτη επιτρέπουν τέτοιου είδους πρακτικές. Όπως για παράδειγμα, η Ολλανδία, η Ιρλανδία και η Ελβετία. Αλλά μπορούμε να πούμε ότι το Λουξεμβούργο μαζί με την Ολλανδία, είναι οι πιο διστακτικές χώρες ως προς το να αλλάξουν κάτι, ενώ η Ιρλανδία και η Ελβετία έχουν ήδη ξεκινήσει να αλλάζουν τις πιο αμφιλεγόμενες φορολογικές διατάξεις τους».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Στη Νάξο, 11-13 Ιουνίου 2021 Το 33ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας

Το 33ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας με θέμα:   «Η θάλασσα στον κινηματογράφο» σε συνεργασία με την Κινηματογρα...