Όσοι θεωρούν ότι η νέα περίοδος του ΠΑΣΟΚ, με αρχηγό τον Ευάγγ. Βενιζέλο, αρχίζει σήμερα, επειδή χθες έλαβε το χρίσμα, κάνουν λάθος.
Από το Νοέμβριο του 2011 το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στον αστερισμό του Βενιζέλου. Όταν ο Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε από πρωθυπουργός υπέρ του Λ. Παπαδήμου
οι «μυημένοι», με πρώτο και καλύτερο τον Βενιζέλο, γνώριζαν ότι ο Παπανδρέου εγκατέλειπε και την αρχηγία του κόμματος υπέρ του Βενιζέλου. Το γνώριζαν οι εταίροι και δανειστές μας (αποδεικνύεται από την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ), το γνώριζε ο Παπαδήμος (σε ανύποπτο χρόνο του ειπώθηκε ότι τα θέματα που αφορούν την κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να τα συζητά με τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως), το γνώριζε ο Αντ. Σαμαράς (όλος ο σχεδιασμός της Ν.Δ. τους τελευταίους μήνες γίνεται με αυτό ως δεδομένο). Όσοι έπρεπε εν πάσι περιπτώσει να το γνωρίζουν, το γνώριζαν. Το μόνο που απέμεινε ήταν η τυπική επιβεβαίωση του πράγματος. Εχθές, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και γι’ αυτό. Δεν κρίνεται ή δεν τον κρίνουν τον Βενιζέλο λοιπόν από σήμερα, αλλά από τετραμήνου και έτσι πρέπει να τον κρίνουμε και εμείς. Αυτό το τετράμηνο έγιναν συγκεκριμένα πράγματα στη χώρα και ο Βενιζέλος απεδείχθη ένας «καλός στρατιώτης» του μνημονίου και της μεταξύ τους συνεργατικότητας που οφείλουν να επιδείξουν τα δύο κόμματα εξουσίας.Αν λοιπόν κάποιοι θεωρούν ότι με αρχηγό τον Βενιζέλο πρόκειται, στα δύο αυτά θέματα, που είναι και η πεμπτουσία της επικείμενης προσφυγής στην εθνικές κάλπες, να αλλάξει κάτι στο ΠΑΣΟΚ καλύτερα να αλλάξουν στάση στο κρεββάτι που κοιμούνται. Αν το πρόβλημα τους είναι η αλλαγή βάρδιας στην κομματική εξουσία, καλώς. Ναι, εκεί θα έχουμε αλλαγές. Αν πιστεύουν ότι θα αλλοιωθεί και η αλλοιωμένη ούτως ή άλλως φυσιογνωμία του ορθά το πιστεύουν. Το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Βενιζέλο θα μετατραπεί σε ένα πραγματιστικό, αστικοδημοκρατικό φιλελεύθερο ευρωπαϊκό κόμμα. Θα προσπαθήσει να καταλάβει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο πιέζοντας τη Ν.Δ. να μετατοπιστεί περισσότερον δεξιά. Κατά κάποιο τρόπο θα γυρίσουμε στην προδικτατορική περίοδο, με το ΠΑΣΟΚ να προσομοιάζει σε μια σύγχρονη εκδοχή της Ενώσεως Κέντρου και τη Ν.Δ. στην ΕΡΕ. Τέρμα οι αριστερές ρεβεράντζες και οι κινηματικές ωσμώσεις.
Το ΠΑΣΟΚ θα επικυρώσει και τυπικά τη μετάλλαξή του. Θα γίνει ένα καθαρό, μετριοπαθές κόμμα του κέντρου. Από κόμμα μαζών θα εξελιχθεί σε κόμμα παραγόντων. Η δύναμη του θα αρύεται από τους ψηφοφόρους και τη σχέση με τα κέντρα επηρεασμού τους και όχι μέσω της αντιστοίχησής του με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να οργανώνουν και να συγκροτούν, μέσω ηγεμονίας τους, μπλοκ εξουσίας. Θα διεκδικεί τη συμμετοχή του στις κυβερνητικές υποθέσεις είτε αυτοδύναμα είτε μέσω συμμαχιών. Δεν θα οραματίζεται «κοινωνική αλλαγή» και «λαϊκή εξουσία». Θα χάσει την ψυχή του αναζητώντας τη λογική ευεξία του. Αυτό σε άλλους μπορεί να αρέσει και σε άλλους όχι. Για άλλους αυτό επιβάλλεται από την «εποχή του μνημονίου» να γίνει, και άλλοι μπορούν να διαφωνούν μ’ αυτό.
Η ιστορική – και κατ’ επέκταση η πολιτικοκομματική εξέλιξη – θα αποφασίσει τι ήταν το καλύτερο για το κόμμα που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου. Σε κάθε πάντως περίπτωση αφήνει ένα μεγάλο πεδίο δράσης στην Αριστερά και σίγουρα χάνει την ελκτικότητα στη νεολαία. Και τα δύο είναι αρνητικά για την εκλογική του επίδοση και την μελλοντική πολιτική του απήχηση. Το ΠΑΣΟΚ με αρχηγία Βενιζέλου εκρίθη λοιπόν πριν ο ίδιος εκλεγεί αρχηγός. Στα υπέρ του ορισμένοι προσμετρούν τον ρεαλισμό, τη κυβερνητική συνεργατικότητα, το PSI και τη δανειακή σύμβαση. Απομένει να δούμε αν όλα όσα αναφέραμε προηγουμένως θα αποδειχθούν τα «κατά» και σε ποια έκταση θα επηρεάσουν τον εκλογικό ισολογισμό ενός κόμματος, του οποίου το ποσοστό τελευταία φορά που είχε 2 μπροστά ήταν πριν 35 χρόνια…
Μπορεί λοιπόν ο Βενιζέλος να έγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, όμως αν θα γίνει και ηγέτης του θα κριθεί στις εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου