Χρόνης Μίσσιος 1930-2012 και για πάντα!

Έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος στα 82 του χρόνια. Ο συγγραφέας του «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» πέθανε και άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της Αθήνας, ενώ «πάλεψε» με τον καρκίνο αρκετά χρόνια.
Το βιογραφίκο του Χρόνη Μίσσιου:
Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά.
Είναι η περίοδος που η οικογένειά του κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη και ο Χρόνης Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού.
Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες.
Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. Το 1947 o Χρόνης Μίσσιος συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο.
O Χρόνης Μίσσιος έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ’ένα τυχαίο γεγονός. Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.)
Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή.
Ένα “διάλειμμα” ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ.
Το πρώτο βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς… ” (Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού.
Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου “Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;” (Γράμματα, 1988).
“Κοσμοκαλόγερος”, σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του, ο Χρόνης Μίσσιος ζούσε εδώ και πολλά χρόνια στο Καπανδρίτι. Το καλοκαίρι του 2011 ο Χρόνης Μίσσιος έδωσε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του στο Car and Driver.
fimes.gr/2012/11/chronis-missios-pethane-viografiko/#ixzz2ClsZytJE

AΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡ. ΜΙΣΣΙΟΥ "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς" "Θυμάμαι πόσο βαθιά πληγώθηκα όταν ύστερα από κάποιους μήνες στην ασφάλεια, με πετάξαν σ' ένα τζιπ, δεμένο με χειροπέδες παρόλο που δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος, περπάταγα με τα τέσσερα... Με φορτώνουν, που λες, σ' ένα τζιπ για το Γεντί Κουλέ. Ήξερα ότι
πάω για θάνατο μου το 'χαν πει σε όλους τους τόνους στην ασφάλεια.

Ήταν Σάββατο απόγευμα καλοκαίρι.Θα 'χε μπει για τα καλά ο Ιούλιος. Περνάγαμε απ'το Βαρδάρη, είχαν σκολάσει τα μαγαζιά, ο κόσμος μυρμήγκιαζε στους δρόμους, φορτωμένος ψώνια. Ακούμπησα τα χέρια μου με τις χειροπέδες στο παραπέτο του τζιπ, μια ματιά, μια ματιά... Ο ένας από τους χαφιέδες με κατάλαβε. «Βλέπεις ρε μαλάκα; Ποιος νοιάζεται για σένα, μαλάκα; Λες ότι πας να πεθάνεις γι' αυτούς, ποιος σε ξέρει; Τους βλέπεις; Κάνουν τα ψώνια τους, θα πάνε σπίτι τους, αύριο στα βαποράκια, Περαία, Μπαξέ, Αρέτσου, θάλασσα, παιχνίδι, κορίτσια, ποιος νοιάζεται για σένα, μαλάκα; Πας για εκτέλεση, κι είσαι μονάχα δεκάξι χρονών»...

Ένιωσα τέτοια απελπισία, τόση δυστυχία, ώστε μόλις αντάμωσα τους άλλους στην φυλακή, έβαλα τα κλάμματα. Ε, έπρεπε να περάσω πολλά και να διαβάσω πολύ, για να καταλάβω πόσο μοναδικός και πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος του επαναστάτη."

ΑΠΟ  www.aegeanews24.gr
 ----------------------------------------------------

^{Χρόνη εσύ έφυγες νωρίς, αλλά θα είσαι πάντα εδώ!}

Ο Χρόνης Μίσσιος μετακόμισε στην γειτονιά των αγγέλων.  Ο θάνατος είχε χτυπήσει πολλές φορές την πόρτα του αλλά δεν τόλμησε να τον πάρει μαζί του νωρίτερα. Ο Χρόνης κατάφερε και πέρασε από την αγωνία της εκτέλεσης για τις ιδέες του, τα πέτρινα εκείνα χρόνια, σε μια γνήσια σχέση με τις οικολογικές βιωματικές αξίες, ένας γνήσιος οικολόγος της ουσίας και της πράξης. Ήταν ένας Άνθρωπος, ένας αγωνιστής για την κοινωνική δικαιοσύνη, που όμως εξελίχθηκε και σε αγωνιστή για την επανασυμφιλίωση με τη φύση και το περιβάλλον, με την ομορφιά της ανθρώπινης ύπαρξης, τη ζωή χωρίς εξουσιαστικές εμμονές, την αισθητική, την πραγματική συντροφικότητα.

Έφυγε από κοντά μας για να συνεχίσει το ταξίδι του σε άλλες διαστάσεις. Ο Χρόνης Μίσσιος, αληθινός δάσκαλος με την πράξη του, έχοντας αρνηθεί να ξαναγίνει καθοδηγητής, μας δίδαξε το μεγαλείο της ανθρώπινης υπόστασης αν βασίζεται σε αξίες, τη σεμνότητα και την απλότητα που είναι συνειδητή επιλογή, την ακηδεμόνευτη δημιουργική αντίσταση αλλά και δημιουργία, την αυθεντικότητα της ανθρωπιάς και μια λιτότητα αποτέλεσμα σοφίας και όχι εξαναγκασμού.
Η απώλεια ενός φίλου του ανθρώπου και της φύσης, της κοινωνίας και της ομορφιάς μας γεμίζει θλίψη. Αλλά και αφήνει μια τρυφερή θύμιση να μας προσκαλεί "να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας".
Ήταν πάντα μια γνήσια πηγή έμπνευσης για ανθρώπους με αξίες, για τον οικολογικό χώρο και τους συνανθρώπους του και θα συνεχίσει να μας κρατάει συντροφιά και να μας γεμίζει αισιοδοξία.
“Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη και συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης.
Δεν είναι μια ‘πίστη’ σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής…
Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Έχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας.”

Χρόνης Μίσσιος 1930-2012 και για πάντα!

απο  tvxs